(71) وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ نُوحٍ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ یَقَوْمِ إِن کَانَ کَبُرَ عَلَیْکُم مَّقَامِی وَ تَذْکِیرِی بَِایَتِ اللَّهِ فَعَلَی اللَّهِ تَوَکَّلْتُ فَأَجْمِعُواْ أَمْرَکُمْ وَ شُرَکَآءَکُمْ ثُمَّ لَا یَکُنْ أَمْرُکُمْ عَلَیْکُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُواْ إِلَیَّ وَلَا تُنْظِرُونِ
و بر آنان سرگذشت نوح را بخوان، آنگاه که به قوم خود گفت: ای قوم من! اگر ماندن و موقعیّت من (در میان شما) و یادآوریام نسبت به آیات خداوند بر شما سنگین و تحمّل ناپذیر است، پس (بدانید که) من تنها بر خداوند توکّل کردهام (و از چیزی هراس ندارم) پس شما و شریکانتان فکرتان را جمع کنید تا چیزی از کارتان بر شما پوشیده نماند، سپس در بارهی من تصمیم بگیرید و مهلتم ندهید!
نکتهها:
این آیه، استقامت و پشت گرمی حضرت نوح علیه السلام را به امدادهای الهی میرساند که از تهدیدها و نقشههای دشمن هراسی نداشت.
نقل شده است که امام حسین علیه السلام نیز در کربلا، قبل از ظهر عاشورا این آیه را بر سپاه کوفه خواند.**موسوعهکلماتالامام.***
پیامها:
1- آشنا کردن مردم با خبرهای مهم و مفیدگذشته و تاریخ و فلسفهی آن، از وظایف رهبران الهی است. (واتل علیهم نبأ)
2- انبیا از مردم و با مردم بودند و حتّی تا آخرین لحظه با مخالفان خود برخورد عاطفی داشتند. (یا قومِ)
3- دل اگر آمادگی نداشته باشد، حتّی تذکّر و یادآوری انبیا هم بر او سنگین است. (کَبُر علیکم مقامی و تذکیری)
4- ایمان به هدف، بزرگترین اهرم مقاومت انبیا و مبارزهطلبی آنان است. (ان کان کبر علیکم مقامی...فاجمعوا امرکم)
5 - انبیا مخالفان خود را به مبارزه میطلبیدند. (اجمعوا امرکم)
6- انبیا با توکّل به خدا، قدرتهای مخالف را تحقیر میکردند وبه مؤمنان شجاعت میدادند وهمهی قدرتها را پوچ میدانستند.**تلاوت این آیات از سوی مسلمانان که در مکّه در اقلیّت بودند، نشان روح بلند و شجاعت کامل پیامبر است.*** (اجمعوا امرکم... ثم اقضوا)
7- ارزیابی درست، جمعآوری قوا و تصمیم قاطع، از اصول مبارزه است. (امرکم و شرکائکم ثم لا یکن امرکم علیکم غمّة)
8 - انبیا از شهادت نمیترسیدند. (ثم اقضوا الیّ ولاتنظرون)