(166) لَکِنِ اللَّهُ یَشْهَدُ بِمَآ أَنْزَلَ إِلَیْکَ أَنْزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَالْمَلِکَةُ یَشْهَدُونَ وَکَفَی بِاللَّهِ شَهِیداً
(گرچه کفّار، بهانه میگیرند) ولی خداوند، به آنچه بر تو نازل کرده گواهی میدهد، که به علم خود بر تو نازل کرد و فرشتگان نیز (بر حقّانیت تو) شهادت میدهند و گواهی خداوند (برای تو) کافی است.
نکته ها:
این که معارف والای قرآن از زبان شخص درس ناخواندهای، در منطقهی جهل و شرک و دشمنی بیان شده، و مردم تحوّل یافتند و از تفرقه به وحدت، از بخل به ایثار، از شرک به توحید، از جهل به علم، و از سقوط به عروج معنوی و تشکیل «امّت اسلامی» رسیدند، گواهی خداوند بر لطفی است که به پیامبر ودین او دارد.
پیام ها:
1- در برابر تضعیفهای ناحقّ، باید تقویتهای بجا صورت گیرد. (لکن الله یشهد)
2- انبیا هم در مسیر دعوت، نیاز به پشتیبانی خدا دارند. (لکن الله یشهد)
3- بهترین تکیهگاه ونقطهی امید هر مبلّغ دین، باید خدا باشد. (لکن اللّه یشهد)
4- سرچشمهی وحی علم بینهایت الهی است. (انزله بعلمه) از این رو با پیشرفت علوم، هر روز از معارف قرآن پردهای برداشته میشود.
5 - اگر در گوشهای از زمین، گنهکاران لجوج بهانه میگیرند، ولی همهی فرشتگان هستی، به نفع تو گواهی میدهند. (والملائکه یشهدون)