(126) وَلِلَّهِ مَا فِیالسَّموَاتِ وَمَا فِیالْأَرْضِ وَکَانَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ مُحِیطاً
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است تنها از آن خداوند است. و خداوند همواره بر هر چیز احاطه دارد.
نکته ها:
خداوند بر همهی مخلوقاتش احاطهی کامل دارد. احاطهی قهر و تسخیر، احاطهی علم و تدبیر و احاطهی خلق و تغییر.
پیام ها:
1- چون همه چیز از آن اوست، پس باید تنها در مقابل ارادهی حکیمانهی او تسلیم بود. (اشاره به آیهی قبل) (و من اسلم وجهه للّه... للّه ما فی السموات)
2- انتخاب ابراهیم به عنوان دوست (آیه قبل)، به خاطر نیاز خداوند نیست. انسانهای برگزیده نیز مملوک او هستند. (ابراهیم خلیلاً و لله ما فی السموات...)
3- مالکیّت مطلقه، همراه با علم و احاطهی کامل بر مملوک، مخصوص خداست. (بکل شیء محیط)