(65) فَلَا وَرَبِّکَ لَایُؤْمِنُونَ حَتَّی یُحَکِّمُوکَ فِیَما شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لَایَجِدُواْ فِی أَنْفُسِهِمْ حَرَجَاً مِّمَّا قَضَیْتَ وَیُسَلِّمُواْ تَسْلِیماً
نه چنین است؛ به پرودگارت سوگند، که ایمان (واقعی) نمیآورند مگر زمانی که در مشاجرات و نزاعهای خود، تو را داور قرار دهند، ودر دل خود هیچگونه احساس ناراحتی از قضاوت تو نداشته باشند (و در برابر داوری تو) کاملاً تسلیم باشند.
نکته ها:
میان زبیربن عوام - از مهاجرین - و یکی از انصار، بر سر آبیاری نخلستان نزاع شد. پیامبر قضاوت کرد که چون قسمت بالای باغ، از زبیر است، اوّل او آبیاری کند. مرد انصاری از قضاوت پیامبر ناراحت شد و گفت چون زبیر، پسر عمه توست، به نفع او داوری کردی! رنگ پیامبر پرید و این آیه نازل شد. عجبا که خودشان رسولاللّه را به داوری پذیرفتهاند، ولی سرباز میزنند!
امام صادق علیه السلام فرمود: اگر کسانی اهل نماز و حج و زکات باشند، ولی نسبت به کارهای پیامبرصلی الله علیه و آله سوءظن داشته باشند، در حقیقت مؤمن نیستند. سپس این آیه را تلاوت فرمودند.**تفسیر نورالثقلین ؛ کافی، ج1، ص390.***
پیام ها:
1- نشانههای ایمان راستین سه چیز است:
الف: به جای طاغوت، داوری را نزد پیامبر بردن. (یحکموک)
ب: نسبت به قضاوت پیامبر، سوءظن نداشتن. (لایجدوا فی انفسهم حرجاً)
ج: فرمان پیامبر را با دلگرمی پذیرفتن و تسلیم بودن. (و یسلّموا تسلیما)
2- اسلام، علاوه بر تسلیم ظاهری، به ابعاد روحی و تسلیم قلبی توجّه کامل دارد. (لا یجدوا فی انفسهم حرجاً)
3- قضاوت، از شؤون رسالت و ولایت است. (ممّا قَضیت)
4- وجوب تسلیم در برابر قضاوت پیامبر، نشان عصمت اوست. (یُسلّموا تسلیماً)