(70) ذَ لِکَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ وَکَفَی بِاللَّهِ عَلِیماً
این همه تفضّل از سوی خداست و خداوند برای آگاه بودن بس است.
نکته ها:
در سورهی حمد در کنار صراط مستقیم، گروه (انعمت علیهم) آمده بود، و این بار دوّم است که در کنار آیهی صراط مستقیم، گروه (انعماللّه علیهم) مطرح است. گویا غیر از انبیا و شهدا و صدّیقان و صالحان، دیگران بیراهه میروند و راه مسقیم، منحصراً راه یکی از این چهار گروه است.
در روایات، بهترین نمونهی صدّیقان، امامان معصومعلیهم السلام، و صدیقه، فاطمهی زهراعلیهاالسلام معرّفی شده است. مراد از «شهدا» هم، یا کشتگان میدان جهادند، یا گواهان اعمال در قیامت.
همنشینی با انبیا در دنیا برای همهی پیروان واقعی امکان ندارد، بنابراین مراد آیه همنشینی در آخرت است.
پیام ها:
1- قرار گرفتن در راه انبیا و شهدا و داشتن رفقای خوب، جز با اطاعت از فرمان خدا و رسول به دست نمیآید. (و من یطعاللّه و الرسول، فاولئک ...)
2- رفیق خوب، انبیا، شهدا، صدّیقان و صالحانند. رفقای دنیایی را هم باید با همین خصلتها گزینش کرد. (حَسُن اولئک رفیقاً)
3- اطاعت از رسول، پرتوی از اطاعت خدا و در طول آن است، پس با توحید، منافاتی ندارد. (من یطع اللّه و الرسول)
4- پاداش اطاعت از پیامبر، همجواری با همهی انبیاست. چون همه یک نورند و یک هدف دارند و اطاعت از یکی، همراه شدن با همه است. (من یطع اللَّه و الرسول... مع... النّبیین)
5 - آگاه بودن خدا، بهترین عامل تشویق برای انجام وظیفه است. (باللّهعلیماً)
6- مقام نبوّت از مقام صدّیقین و شهدا و صالحین بالاتر است (چون نام انبیا قبل از آنها برده شده است) (من النّبیین و الصدّیقین...)