(164) وَرُسُلاً قَدْ قَصَصْنَهُمْ عَلَیْکَ مِنْ قَبْلُ وَرُسُلاً لَّمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَیْکَ وَکَلَّمَ اللَّهُ مُوسَی تَکْلِیماً
وبه پیامبرانی که پیش از این داستان آنان را برایت باز گفتهایم وپیامبرانی که ماجرای آنان را برای تو نگفتهایم نیز وحی کردیم و خداوند با موسی سخن گفت، سخن گفتنی ویژه.
نکته ها:
در میان سورههای قرآن، سورههای هود و شُعرا، در بیان قصص انبیا، جامعیّت بیشتری دارند.
همهی پیامبران طرف سخن خدایند، ولی در این میان تنها حضرت موسی علیه السلام «کلیم اللّه» شده است. شاید برای آنکه حضرت موسی در مبارزه با فرعون و تحمّل لجاجت و سرسختی بنیاسرائیل، لازم بود بیشتر و پی درپی با خداوند مرتبط باشد و پیام بگیرد، از این رو کلیم اللّه شد.
پیام ها:
1- آشنایی با تاریخ انبیا، چنان مفید و درس آموز است که خداوند هم به آن پرداخته است. (رسلاً قد قصصناهم علیک)
2- تعداد انبیا بیش از آن است که در قرآن آمده است. (و رسلاً لم نقصصهم)
3- نه عمر انسان برای شنیدن همهی تاریخ کافی است و نه نیازی به شنیدن همهی تاریخ است. باید به مقدار عبرت شنید. (رسلاً لم نقصصهم)
4- گاهی نقل یک حادثه، بارها در قرآن تکرار میشود و از برخی حوادث، اصلاً ذکری به میان نمیآید، این نشان میدهد که قرآن، کتاب هدایت و تربیت است، نه داستان سرایی. (لم نقصصهم)