(109) وَلِلَّهِ مَا فِی الْسَّمَوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَإِلَی اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، از آن خداست و بازگشت همه امور تنها به سوی خداست.
نکته ها:
نزول آیات الهی بر پیامبر، بدون کم وکاست وبراساس حقّ و حقیقت است. همچنین عملها و عکسالعملها، پاداشها وکیفرهای امّتها، مطابق یکسری اصول و سنّتهای پایدار است. خداوند، نه بر بندگان تکلیفِ فوق طاقت میکند و نه در کیفر و پاداش، شرایط و استعدادها و توان افراد را یکسان میبیند، که اینها موجب ظلم میگردد.
ظلم را کسی روا میدارد که یا کمبود داشته باشد و یا نتواند از راه حقّ به مقصود خود نایل شود و یا از بدی و زشتی ستم غافل باشد، و بر خداوند سبحان هیچیک از این موارد صادق نیست. خداوندی که همه چیز از اوست و بازگشت همه چیز نیز به سوی اوست، چه نیازی به ظلم کردن دارد؟!
پیام ها:
1- نزول وحی بر پیامبر، حقّ است، نه ساختهی ذهن و خیال او. (آیات اللّه نتلوها علیک بالحق)
2- روسفیدی و روسیاهی در قیامت، بازتاب عقاید و افکار و اعمال خود انسانهاست، نه ظلم خداوند. (و ما اللّه یرید ظلماً للعالمین)