(52) أُوْلَئکَ الَّذِینَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَمَن یَلْعَنِ اللَّهُ فَلَن تَجِد لَهُ نَصِیراً
آنانند کسانی که خداوند، لعنتشان کرده است و هر کس را خدا لعن کند، هرگز برای او یاوری نخواهی یافت.
پیام ها:
1- هر اتّحادی علیه حقّ ملعون است. همسویی اهل کتاب با مشرکان علیه اسلام سبب لعنت آنان شد. (لعنهم اللّه)
2- پیمانهای نامقدّس دشمنان علیه حقّ، هرگز به نتیجهی مطلوب نمیرسد و در برابر ارادهی خدا سودی ندارد. (فلن تجد له نصیراً)
3- منفور خدا، همیشه مغلوب خواهد بود. (و من یلعن اللّه فلن تجدله نصیراً)