(73) وَلَئِنْ أَصَبَکُمْ فَضْلٌ مِّنَ اللَّهِ لَیَقُولَنَّ کَأَن لَّمْ تَکُن بَیْنَکُمْ وَبَیْنَهُ مَوَدَّةٌ یَلَیْتَنِی کُنتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً
واگر فضل وغنیمتی از سوی خداوند به شما برسد، آنچنان که گویا میان شما و او هرگز دوستی نبوده (تا نفع شما را نفع خود داند) خواهد گفت: ای کاش (در جهاد) با آنان بودم تا به رستگاری بزرگ (پیروزی وغنائم) میرسیدم.
نکته ها:
در رسیدن فضل و غنیمت، نام خدا مطرح است، (فضل من اللّه) ولی در برخورد با سختیها که در آیهی قبل مطرح بود، نامی از خدا نیست، (اصابتکم مصیبة) گویا اشاره به این است که از خداوند، جز فضل و رحمت، چیزی به ما نمیرسد.
پیام ها:
1- پیروزی در جنگ و غنائم آن، از فضل خداست. (اصابکم فضل من اللّه)
2- به خاطر منافع دنیوی، منافقان عاطفه را از دست میدهند. (کان لم تکن بینکم و بینه مودّة)
3- آرزوهای منافق، صادقانه نیست. (لئن اصابکم فضل... یالیتنی)
4- منافق، نان به نرخ روز میخورد. هنگام ناگواریها میگوید: خدا لطف کرد که ما نبودیم. (انعماللّه علی) و هنگام فتح و غنیمت میگوید: کاش میبودیم. (یالیتنی کنت معهم)
5 - آنکه در غمهای مؤمنان شریک نیست، ولی میخواهد در بهرهها سهیم باشد، خصلتی از منافقان دارد. (لئن اصابکم فضل... یالیتنی کنت معهم)
6- در نظر منافقان، رستگاری، رسیدن به دنیاست. (فوزاً عظیماً)