(166) وَمَآ أَصَبَکُمْ یَوْمَ الْتَقَی الْجَمْعَانِ فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِیَعْلَمَ الْمُؤْمِنِینَ
و آنچه روز مقابلهی دو گروه (کفر و ایمان در احد) به شما وارد شد، به اذن خدا بود (تا شما را آزمایش کند) و مؤمنان را مشخّص کند.
نکته ها:
خداوند برای هر کاری، علّتی را مقرّر کرده است و هر یک از شکست و پیروزی دلیلی دارند. علّت شکست شما در اُحد این بود که سست شده و ناهماهنگی کردید و برای جمع آوری غنائم حرص ورزیدید، که در آیه قبل فرمود: (هو من عند انفسکم) این آیه میفرماید: هر یک از انتخابهای شما، میان اتحاد یا تفرقه، جدّی بودن یا سست شدن، در مدار ارادهی الهی است. اوست که به شما قدرت انتخاب میدهد و هر راهی برگزینید، به همان نتیجهاش میرسید. (ما اصابکم... فباذن اللَّه)
پیام ها:
1- شکستها و پیروزیها، به ارادهی خداوند محقّق میشود که همان سنّتهای اوست. (فباذن اللّه)
2- حوادث تلخ وشیرین، میدان آزمایش وشناسایی انسانهاست. (لیعلم المؤمنین)