(156) یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لَا تَکُونُواْ کَالَّذِینَ کَفَرُواْ وَقَالُواْ لِإِخْوَنِهِمْ إِذَا ضَرَبُواْ فِی الْأَرْضِ أَوْ کَانُواْ غُزَّیً لَّوْ کَانُواْ عِنْدَنَا مَا مَاتُواْ وَمَا قُتِلُواْ لِیَجْعَلَ اللَّهُ ذَلِکَ حَسْرَةً فِی قُلُوبِهِمْ وَاللَّهُ یُحِْی وَیُمِیتُ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ
ای کسانی که ایمان آوردید! مانند کسانی که کفر ورزیدند نباشید که دربارهی برادران خود، که به سفر رفته یا رزمنده بودند، گفتند: اگر نزد ما بودند نمیمردند و کشته نمیشدند. (بلکه با دلگرمی به جبهه بروید) تا خداوند آن (شجاعت و شهادتطلبی شما) را در دلهای کفّار (و منافقان) مایهی حسرت (رسیدن به هدفشان) قرار دهد و خداوند (است که) زنده میکند و میمیراند و خداوند به آنچه انجام میدهید بیناست.
پیام ها:
1- دشمن پس از پایان جنگ، دست به شایعات دلسرد کننده میزند. (لو کانوا عندنا ما ماتوا و ما قتلوا) اگر رزمندگان نزد ما میماندند کشته نمیشدند.
2- دشمن در لباس دلسوزی و حسرت، سمپاشی میکند. (لوکانوا عندنا)
3- کسی که زندگی مادّی هدف او است، مرگ و شهادت را خسارت میداند. (لو کانوا عندنا ما ماتوا و ما قتلوا)
4- منافق کافر است، چون گویندگان این سخنان منافقان بودند، ولی قرآن از آنها به (الّذین کفروا) یاد میکند.
5 - مرگ و حیات، از مقدّرات الهی است، نه آنکه مربوط به جنگ و سفر باشد. (واللّه یحیی و یمیت)
6- ایمان به مقدّرات الهی، هراس انسان را برطرف میکند. مبادا به امید زنده ماندن، از زیر بار جهاد شانه خالی کنید. چه بسیار افرادی که در جنگها بودهاند، ولی زنده ماندهاند و بر عکس کسانی که به جبهه نرفته و جوان مرگ شدهاند. (واللّه یحیی و یمیت)
7- خداوند بصیر و آگاه است، مواظب حالات و افکار و اعمال خود باشید. (واللّه بما تعملون بصیر)