(110) وَمَنْ یَعْمَلْ سُوءًا أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ اللَّهَ یَجِدِ اللَّهَ غَفُوراً رَّحِیماً
و هر کس بدی کند یا بر خویشتن ستم نماید سپس از خداوند آمرزش طلبد، خداوند را آمرزنده و مهربان خواهد یافت.
نکته ها:
در کنار آیه قبل که تهدید خائن بود، این آیه راه توبه به روی او میگشاید.
«سوء» در لغت، به معنای زیان رسانی به دیگران هم آمده است. پس آیه هم ظلم به مردم و هم ستم به خویش را مطرح میکند. چنانکه برخی مراد از «سوء» را گناه صغیره و مراد از «ظلم به نفس» را گناهان کبیره دانستهاند.**تفسیر راهنما.***
پیام ها:
1- انسان حقّ ندارد حتّی به خودش ظلم کند و گناه در حقیقت ظلم به خویشتن است. (یظلم نفسه)
2- راه بازگشت برای خطاکاران باز است. (یستغفر اللَّه)
3- میان استغفار بنده و مغفرت الهی، فاصلهای نیست. (یستغفراللّه یجداللّه غفوراً)
4- توبهی واقعی چنان شیرین است که انسان، رحمت الهی را در درون خود احساس میکند. (یجدالله غفوراً رحیماً)
5 - خداوند نه تنها بدیها را میبخشد، بلکه مهربان هم هست. (غفوراً رحیماً)