(173) فَأَمَّا الَّذِینَ ءامَنُواْ وَعَمِلُوا الصَّلِحَتِ فَیُوَفِّیهِمْ أُجُورَهُمْ وَ یَزِیدُهُم مِّنْ فَضْلِهِ وَأَمَّا الَّذِینَ اسْتَنْکَفُواْ وَاسْتَکْبَرُواْ فَیُعَذِّبُهُمْ عَذَاباً أَلِیماً وَلَا یَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِیّاً وَلَا نَصِیراً
پس آنان که ایمان آورده وکارهای شایسته انجام دادهاند، خداوند پاداش آنان را کامل میدهد واز فضل خویش به ایشان افزونتر میبخشد و امّا آنان که سرپیچی کردند و تکبّر ورزیدند، خداوند آنان را به عذابی دردناک کیفرشان میدهد و در برابر (قهر) خدا برای خود دوست و یاوری نخواهند یافت.
نکته ها:
اهل کتاب، یا پیامبر خود را برتر میدانستند و دربارهی او غلوّ میکردند و یا خود را برتر میدانستند و میگفتند: (نحن ابناء اللّه)**مائده، 18.*** و یا دیگران را تحقیر میکردند. (قالت الیهود لیست النصاری علی شیء...)**بقره، 11.*** در حالی که در قیامت هیچکدام از اینها کارساز نیست و ایمان و عمل لازم است.
پیام ها:
1- راه نجات، ایمان و عمل صالح است. (آمنوا و عملوا الصالحات فیوفّیهم اجورهم)
2- ایمان مقدّم بر عمل است و اعمال بدون ایمان، مانند اسکناس بیپشتوانه است. (آمنوا و عملوا الصالحات فیوفّیهم اجورهم)
3- اگر میخواهید اخلاق الهی داشته باشید، اجرت کارگر را کامل بپردازید و چیزی هم اضافه دهید. (فیوفّیهم اجورهم و یزیدهم من فضله)
4- بدون ایمان و عمل، انتظار هیچ شفاعتی از مسیح و دیگران نداشته باشید. (لایجدون لهم من دون اللّه ولیّاً ولانصیراً)