(121) أُوْلَِکَ مَأْوَیهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا یَجِدُونَ عَنْهَا مَحِیصاً
آنانند که جایگاهشان دوزخ است و از آن راه گریزی نیابند.
نکته ها:
«مَحیص» از «حِیص» به معنای عدول و صرف نظر کردن است.
وقتی آیهی 135 آلعمران در مورد بخشایش گناهان از سوی خداوند نازل شد ابلیس با فریادی یارانش را جمع کرد و گفت: با توبهی انسان، همهی زحمات ما ناکام میشود. هر یک سخنی گفتند. یکی از شیاطین گفت: هر گاه کسی تصمیم به توبه گرفت، او را گرفتار آرزوها و وعدهها میکنم تا توبه را به تأخیر اندازد. ابلیس راضی شد.**تفسیر صافی.***
هم خدا و هم شیطان وعده دادهاند، ولی وعدهی الهی راست (و لنیخلف الله وعده)**حج، 47.*** و وعدههای شیطان جز دروغ و فریب چیز دیگری نیست. (و ما یعدهم الشیطان الا غروراً)
نشانهی وعدههای شیطان، دعوت به تنگ نظری و فساد است. در آیهی دیگر میخوانیم: (الشیطان یعدکم الفقر و یأمرکم بالفحشاء)**بقره، 268.***
پیام ها:
1- دلبستگی به آرزوها، افتادن در دام فریب شیطان است. (یعدهم و یمنّیهم)
2- آنان که به دیگران - حتّی به کودکان - وعدهی دروغ میدهند، کاری شیطانی میکنند. (و ما یعدهم...)
3- دوزخ، برای گروهی جایگاه ابدی و خلود است. (مأواهم جهنّم و...)
4- تهدید به کیفر، یکی از شیوههای جلوگیری از فساد است. (مأواهم جهنّم)
5 - از همهی ناگواریهای دنیا میتوان گریخت، ولی از عذاب آخرت هرگز! (لا یجدون عنها محیصاً)
6- در آخرت، برگشت امکان ندارد، پس تا از دنیا نرفتهایم از بدیها برگردیم. (لایجدون...)