تعبیر اطعام مسکین، یکی از موارد صدقه، زکات و انفاق و اخص از آن ها است. این تعبیر، در چند آیه آمده است و به ویژه، با بیان های تهدیدآمیز از کسانی یاد شده است که به سرنوشت فقرا و نیازمندان، که حتی به شام شب و قوت لایموت خود محتاجند، بی توجه و از آن ها غافلند. در یک آیه آمده است:
(یَتَسائَلُونَ * عَنِ الُْمجْرِمینَ * ماسَلَکَکُمْ فی سَقَرَ * قالُوا لَمْ نَکُ مِنَ المُصَلّینَ * وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکینَ)**مدثر/ 40 ـ 44.***.
از بزهکاران پرسیده می شود که چه چیز شما را به جهنم درانداخت و آن ها در پاسخ می گویند: ما نمازخوان نبودیم و نیازمندان را اطعام نکردیم.
در آیه دیگر می فرماید:
(وَاَمّا اِذا ما ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبّی اَهانَنِ * کَلاّ بَلْ لاتُکْرِمُونَ الیَتیمَ * وَلاتَحاضُّونَ عَلی طَعامِ الْمِسْکینِ)**فجر/ 16 ـ 18.***.
چون برای آزمودن انسان روزی بر وی تنگ کند، گوید: پروردگارم مرا خوار کرد، نه هرگز چنین نیست، بلکه (علت خواری و تنگ دستیِ شما این است که) یتیمان را نوازش نکردید و بر اطعام نیازمندان، یکدیگر را ترغیب نکردید.
از بعضی آیات استفاده می شود که ریشه بی توجهی به فقرا، بی اعتقادی و تکذیب روز قیامت است:
(اَرَاَیْتَ الَّذی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ * فَذلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الیَتیمَ * وَلایَحُضُّ عَلی طَعامِ الْمِسْکینِ)**ماعون/ 1 ـ 3.***.
آیا می بینی آن کس را که دین را تکذیب می کند، پس او همان است که یتیم را به حال خود گذارد و بر غذا دادن به مسکین ترغیب نکند.
آری اطعام یک انسان گرسنه، در روز بیچارگی و گرسنگی، از دید قرآن ارزش والایی دارد و بی توجهی به چنین انسانی در این وضعیت، خشم خدا را به شدت برمی انگیزد.