از نظر روان شناسی، در مورد بزهکاران این پرسش مطرح می شود که انگیزه انسان در کشتن انسان دیگر چیست و چرا بعضی از انسان ها دست به این گناه بزرگ می زنند؟ عملی که در قرآن کریم، شاید پس از شرک، بزرگ ترین گناهان شمرده شده است، آن جا که می فرماید:
(وَ مَن یَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتعَمِّداً فَجَزائُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فیها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ لَعَنَهُ و اَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظِیماً)**نساء/ 93.***.
هرکس که از روی عمد انسان مؤمنی را بکشد، به کیفر آن، در جهنم جاودان می ماند، خداوند بر او خشم گیرد و او را از رحمت خود دور کند و عذاب بزرگی برایش فراهم آورد.
برخورد این آیه با کسی که مؤمنی را بکشد، بسیار تهدیدآمیز و تند است که اگر کسی مؤمنی را از روی عمد به قتل برساند، کیفرش جهنم است و برای همیشه در عذاب آن به سر می برد. چنین کسی مورد غضب و لعن خدا است و خداوند عذاب بزرگی برای وی فراهم کرده است.
﴿ صفحه 202﴾
بدون شک ارتکاب هر گناهی برای تأمین یکی از خواسته های نفسانی است که البته این خواسته ها متفاوتند و هر کدام از آن ها در بخشی از اخلاق فردی و اجتماعیِ انسان ریشه دارد. در قرآن کریم به چند انگیزه روانی برای قتل اشاره شده است که عبارتند از: