(175) أُوْلَئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَواْ الْضَّلَلَةَ بِالْهُدَی وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَمَآ أَصْبَرَهُمْ عَلَی النَّارِ
آنها (کتمان کنندگان حقّ) کسانی هستند که گمراهی را به بهای از دست دادن هدایت و عذاب را به جای آمرزش خریدند. پس به راستی چقدر در برابر عذاب خداوند تحمّل دارند؟
نکتهها:
برای گناه کتمان، هشت تهدید پی در پی آمده است؛ پنج تهدید در آیه قبل، دو تهدید در این آیه و یک تهدید در آیه بعد. شاید در مورد هیچ گناه دیگر این همه تهدید پشت سر هم نیامده باشد.
انگیزههای کتمان حقیقت، زیاد است. از آن جمله میتوان به غرور، تعصّب نابجای دینی، حفظ موقعیّت، ضعف نفس، عدم شهامت، تنگ نظری، سفارش بیگانگان، حفظ مقام و مال اشاره کرد.
توبهی گناه کتمان، تنها استغفار و گریه نیست، بلکه بیان حقایق است. البتّه در مواردی که جان کسی در خطر است و یا فساد و خطری مطرح است، کتمان مانعی ندارد. مانند کتمان گناهان خود یا مردم، برای جلوگیری از رواج بدیها.
پیامها:
1- کتمان حقایق، از گناهان ویژهی دانشمندان است. (اولئک الّذین)
2- در بیان کتب آسمانی، هدایت و مغفرت الهی است و در کتمان آنها ضلالت و عذاب. (اشتروا الضلالة بالهدی و العذاب بالمغفرة)
3- دین فروشی و کتمان حقیقت، سختترین کیفرها را بدنبال دارد. جملهی (فما اصبرهم علی النار) در قرآن تنها در مورد این گروه بکار رفته است.