تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر نور جلد 1
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره بقره آیه 143

(143) وَکَذَ لِکَ جَعَلْنَکُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِّتَکُونُواْ شُهَدَآءَ عَلَی النَّاسِ وَ یَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُمْ شَهِیداً وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِی کُنْتَ عَلَیْهَآ إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَنْ یَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ یَنْقَلِبْ عَلَی‏ عَقِبَیْهِ وَإِنْ کَانَتْ لَکَبِیرَةً إلاَّ عَلَی‏ الَّذِینَ هَدَی‏ اللَّهُ وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُضِیعَ إیمَنَکُمْ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَّحِیمٌ‏
و بدین‏سان ما شما را امّتی میانه قرار دادیم تا بر مردم گواه باشید و پیامبر (نیز) بر شما گواه باشد. و ما آن قبله‏ای را که قبلاً بر آن بودی برنگرداندیم، مگر برای آنکه افرادی را که از پیامبر پیروی می‏کنند از آنها که به جاهلیّت باز می‏گردند، بازشناسیم. و همانا این (تغییر قبله،) جز بر کسانی که خداوند آنها را هدایت کرده دشوار بود. وخدا هرگز ایمان شما را (که سابقاً به سوی بیت‏المقدّس نماز خوانده‏اید،) ضایع نمی‏گرداند. زیرا خداوند نسبت به مردم، رحیم و مهربان است.
نکته‏ها:
مسیحیان در موقع عبادت، رو به محلّ تولّد حضرت عیسی در بیت‏المقدّس می‏ایستادند که نسبت به محلّ سکونت آنان، در مشرق قرار داشت، و یهودیان رو به بیت‏المقدّس عبادت می‏کردند که نسبت به محلّ سکونتشان، در طرف مغرب قرار می‏گرفت، ولی کعبه نسبت به آن دو در وسط قرار می‏گیرد و قرآن با اشاره به این موضوع، می‏فرماید: همانگونه که ما کعبه را در وسط قرار دادیم، شما مسلمانان را نیز امّت میانه قرار دادیم.
مفسّران بحث‏های گوناگونی را در ذیل این آیه مطرح نموده‏اند و در تفسیر «امّت وسط» برخی گفته‏اند: مراد امّتی است که نه اهل افراط باشد نه تفریط، نه طرفدار جبر نه تفویض، نه معتقد به اصالت فرد، نه اصالت جامعه.
ولی با چند مقدّمه، روشن می‏شود که مراد آیه از امّت وسط، افراد خاصّی هستند. آن مقدّمات عبارتند از:
1- قرآن، امّت وسط را شاهد بر اعمال معرفی کرده است، پس باید در قیامت بر اعمال مردم گواهی دهد.
2- گواه شدن، علم و آگاهی وعدالت می‏خواهد.
3- همه‏ی افراد امّت، آگاهی و عدالت ندارند.
به همین دلیل در روایات می‏خوانیم که مراد از امّت وسط، امامان معصوم هستند که اوّلاً به همه کارها علم دارند. چنانکه قرآن می‏فرماید: (سیری اللّه عملکم و رسوله والمؤمنون)**توبه، 105.*** که مراد از مؤمنانی که اعمال مردم را می‏بینند و به آن علم پیدا می‏کنند، مطابق روایات امامان معصوم هستند. و ثانیاً عدالت دارند. چنانکه خداوند در آیه‏ی (انّما یُرید اللّه لیذهب عنکم الرِّجس اهل البیت و یُطهّرکم تطهیراً)**احزاب، 33.*** عصمت و عدالت آنان را تضمین نموده است.
امام صادق علیه السلام می‏فرماید: مگر می‏شود امّتی که بعضی افرادش لایق گواهی دادن برای چند عدد خرما در دادگاه‏های دنیا نیستند، لیاقت گواهی دادن بر همه‏ی مردم در قیامت را دارا باشند؟ به هر حال مقام گواه بودن در محضر خداوند، آن هم نسبت به همه‏ی کارهای مردم، تنها مخصوص بعضی از افراد امّت است که به فرموده روایات، امامان معصوم می‏باشند.
در اینجا یک سؤال باقی می‏ماند که چرا خداوند به جای نام بعضی افراد، نام امّت را برده است؟ که در پاسخ می‏گوییم: قرآن حتّی یک نفر را نیز امّت معرفی نموده است: (انّ ابراهیم کان امّة قانتاً للّه)**نحل، 120.***

فلسفه تغییر قبله‏
در مورد فلسفه تغییر قبله، تحلیل‏های متعدّدی صورت گرفته است؛ برخی گفته‏اند انتخاب اوّلیّه بیت‏المقدّس به عنوان قبله، به منظور جلب افکار یهود و همراهی آنان بوده است و آنگاه که مسلمانان خود قدرت و توانایی پیدا کردند، دیگر به این کار نیاز نبود. برخی نیز گفته‏اند: علاقه به مکّه و وطن موجب شد که قبله تغییر یابد. لیکن این تحلیل‏ها موهوم و خلاف واقع هستند.
آنچه قرآن در این باره تصریح و تأکید دارد این است که تغییر قبله، آزمایش الهی بود تا پیروان واقعی پیامبر شناخته شوند. زیرا آنها که ایمان خالص ندارند، به محض تغییر یک فرمان، شروع به چون و چرا می‏نمایند که چرا اینگونه شد؟ اعمال ما طبق فرمان سابق چه می‏شود؟ اگر فرمان قبلی درست بود، پس فرمان جدید چیست؟ اگر دستور جدید درست است، پس فرمان قبلی چه بوده است؟ خداوند نیز به کسانی که در برابر فرامین او تسلیم هستند، بشارت می‏دهد که اعمال گذشته‏ی شما ضایع نمی‏شود، زیرا مطابق دستور بوده است.
در این آیه به جای کلمه نماز، واژه ایمان بکار رفته است که نشان دهنده‏ی اهمیّت و مقام نماز و برابری آن با تمام ایمان می‏باشد. (وما کان اللّه لِیضیع ایمانکم)
پیام‏ها:
1- اولیای خدا، بر اعمال ما نظارت دارند. (لتکونوا شهداء)
آری، بعضی انسان‏ها دارای چنان ظرفیّتی هستند که می‏توانند ناظر تمام اعمال و آگاه به انگیزه‏های انسان‏ها در طول تاریخ باشند.
2- در قیامت، سلسله مراتب است. تشکیلات و سازماندهی محکمه‏ی قیامت بگونه‏ای است که ابتدا ائمّه بر کار مردم گواهی می‏دهند، سپس پیامبر برامامان گواه است. (لتکونوا شهداء علی الناس و یکون الرّسول علیکم شهیداً)
3- آزمایش، یک سنّت قطعی الهی است و خداوند گاهی با تغییر فرمان، مردم را امتحان می‏کند. (لنعلم من یتبع الرسول...)
4- پیروی از دستورات دین، مایه رشد و کمال و نافرمانی از آن، نوعی حرکت ارتجاعی است. (ینقلب علی عقبیه)
5 - جز فرمان خداوند، به چیز دیگری از قبیل، جهت، رنگ، زمان، مکان و شیوه‏ی خاصّی خود را عادت ندهیم، تا هرگاه فرمانی بر خلاف انتظار یا عادت و سلیقه‏ی ما صادر شد، بدنبال فرار یا توصیه نباشیم. (لنعلم من یتّبع الرّسول ممن ینقلب علی عقبیه)
6- مقام تسلیم بر افراد عادّی سنگین است: (لکبیرة) وتنها کسانی به این مقام دست می‏یابند که هدایت خاصّ الهی شامل آنان شود. (الاّ علی الّذین هدی اللَّه)
7- قوانین و مقررات، شامل زمان‏های قبل نمی‏شود. اگر امروز فرمان تغییر قبله صادر شد، نمازهای قبلی صحیح است و از امروز باید به سوی دیگر نماز خواند. (وما کان اللّه لیضیع ایمانکم)
8 - تمام تغییرات و تحوّلات تکوینی و تشریعی، ناشی از رحمت و رأفت خداوندی است. (لرؤف رحیم)