(129) رَبَّنَا وَابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولاً مِّنْهُمْ یَتْلُواْ عَلَیْهِمْ ءَایَتِکَ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَبَ وَالْحِکْمَةَ وَیُزَکِّیهِمْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ
پروردگارا! در میان آنان پیامبری از خودشان مبعوث کن تا آیات تو را بر آنها بخواند و آنان را کتاب و حکمت بیاموزد و (از مفاسد فکری، اخلاقی و عملی) پاکیزهشان نماید، همانا که تو خود توانا و حکیمی.
نکتهها:
این آیه، دعایی دیگر از حضرت ابراهیم علیه السلام را بازگو میکند که بیانگر عظمت فوقالعاده روح، و ترسیم کنندهی سوز و اخلاص درونی اوست. با آنکه خود در حال حیات و از پیامبران برجسته الهی است، برای نسلهای آینده دعا میکند که پروردگارا! در میان مردم و ذریّه من، پیامبری از خودشان مبعوث کن.
از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده است که فرمودند: (أنا دعوة ابی ابراهیم) من نتیجه اجابت دعای پدرم ابراهیم هستم که فرمود: (ربّنا وابعث فیهم رسولاً منهم)**تفسیر صافی والمیزان.***
با آنکه در دعای ابراهیم علیه السلام تعلیم بر تزکیه مقدّم شده است، امّا خداوند در اجابت این دعا، تزکیه را مقدّم داشته تا به ابراهیم هشدار دهد که تزکیه، با ارزشتر است و تعلیم در مرتبه بعدی است. (یزکّیهم ویعلّمهم الکتاب والحکمة)**جمعه، 2.***
پیامها:
1- نیاز به رهبر آسمانی، از اساسیترین نیازهای جامعه بشری است. اگر قرنها قبل برای آن دعا میشود، نشان دهندهی اهمیّت و ارزش و نقش آن است. (یرفع ابراهیم... وابعث فیهم) آری، بالا بردن دیوارهای کعبه بدون حضور رهبر معصوم و الهی، بتخانهای بیش از آب درنمیآید.
2- هدف از بعثت پیامبران، تعلیم و تزکیه مردم بر اساس کتاب آسمانی است. (یتلوا... یعلّمهم... یزکّیهم)
3- علم ودانش زمانی نتیجه میدهد که همراه با بینش و حکمت، و همراه با تزکیه و تقوی باشد. (یعلّمهم الکتاب والحکمة ویزکّیهم)