(42) وَلَا تَلْبِسُواْ الْحَقَّ بِالْبَطِلِ وَتَکْتُمُواْ الْحَقَّ وَأَنْتُم تَعْلَمُونَ
و حقّ را با باطل نپوشانید و حقیقت را با اینکه میدانید، کتمان نکنید.
نکتهها:
کلمه «لُبْس» به معنای پوشاندن و «لَبْس» به معنای شکّ و تردید است.
امتیاز انسان، به شناخت اوست و کسانی که با ایجاد شکّ و وسوسه و شیطنت، حقّ را از مردم میپوشانند و شناخت صحیح را از مردم میگیرند، در حقیقت یگانه امتیاز انسان بودن را گرفتهاند و این بزرگترین ظلم است.
حضرت علی علیه السلام میفرماید: اگر باطل خالصانه مطرح شود، نگرانی نیست. (چون مردم آگاه میشوند و آن را ترک میکنند.) و اگر حقّ نیز خالصانه مطرح شود، زبان مخالف بسته میشود. لکن خطر آنجاست که حقّ و باطل، بهم آمیخته شده و از هر کدام بخشی چنان جلوه داده میشود که زمینهی تسلّط شیطان بر هوادارانش فراهم شود.**نهجالبلاغه، کلام 49.***
پیامها:
1- نه حقّ را با باطل مخلوط کنیم و آنرا تغییر دهیم و نه باطل را در لباس حقّ مطرح سازیم. (لا تلبسوا الحقّ، لا تکتموا الحقّ)
2- وجدان وفطرت، بهترین گواه بر حقّ پوشی انسان است. (وانتم تعلمون)