(267) یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ أَنْفِقُواْ مِنْ طَیِّبَتِ مَا کَسَبْتُمْ وَمِمَّا أَخْرَجْنَا لَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَلَا تَیَمَّمُواْ الْخَبِیثَ مِنْهُ تُنْفِقُونَ وَلَسْتُمْ بَِاخِذِیِهِ إِلَّا أنْ تُغْمِضُواْ فِیهِ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ حَمِیدٌ
ای کسانی که ایمان آوردهاید! از پاکیزهترین چیزهایی که بدست آوردهاید و از آنچه ما برای شما از زمین رویانیدهایم، انفاق کنید وبرای انفاق به سراغ قسمتهای ناپاک (وپست) نروید، در حالی که خود شما هم حاضر نیستید آنها را بپذیرید مگر از روی اغماض (وناچاری) و بدانید که خداوند بینیاز و ستوده است.
نکتهها:
آیات قبل، شرایط انفاق کننده را مطرح کرد و این آیه شرایط چیزهایی را بیان میکند که به محرومان انفاق میشود.
امام باقر علیه السلام ذیل این آیه فرمودند: بعضی از مسلمانان درآمدهای حرامی مانند ربا داشتند که صرف فقرا میکردند، این آیه آنان را نهی نمود.**تفسیر برهان، ج1، ص255 وراهنما.***
پیامها:
1- هدف از انفاق، رهایی از بخل است، نه رهایی از اشیای بیارزش و نامطلوب. (انفقوا من طیّبات ما کسبتم)
2- در انفاق، تفاوتی میان پول نقد یا کالا نیست. (ما کسبتم... ما اخرجنا)
3- بخششِ بادآوردهها مهم نیست، بلکه بخشش از دسترنج، دارای ارزش است. (ما کسبتم)
4- در انفاق باید کرامت محرومان محفوظ بماند. (ولا تیمّموا الخبیث)
5 - نه تنها از چیزهای ناپاک و پست انفاق نکنید، بلکه به فکر آن نیز نیفتید. (ولاتیمّموا)
6- وجدان انسان، بهترین معیار برای شناخت پسندیده و ناپسند است. هر آنچه را میپسندی که به تو انفاق کنند، شایسته است که انفاق کنی و اگر آنرا دوست نمیداری، شایستهی انفاق نیست. (لستم باخذیه الا ان تغمضوا)
7- هر فرد ثروتمندی احتمال فقیر شدن خود را بدهد، شاید روزی دستِ دهنده شما، دستِ گیرنده شد. (آخذیه)
8 - گرفتن مال نامرغوب، نشانه رضایت فقرا نیست، بلکه نشانهی استیصال آنان است. (تغمضوا) یعنی شما هم با اغماض وسختی ممکن است چیزی را بگیرید، ولی این نشانهی رضایت شما نیست.
9- اثر انفاق به خود شما بر میگردد، وگرنه خداوند غنی و بینیاز است. (ان اللّه غنی حمید)
10- غنای الهی همراه با کمالات ومحبوبیّت است. (غنی حمید)