(212) زُیِّنَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا الْحَیَوةُ الْدُّنْیَا وَیَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِینَ ءَامَنُوا وَ الَّذِینَ اتَّقَواْ فَوْقَهُمْ یَوْمَ الْقِیَمَةِ وَاللَّهُ یَرْزُقُ مَنْ یَشَآءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ
زندگی دنیا، در چشم کافران جلوه یافته است و(به همین دلیل) افراد با ایمان را مسخره میکنند. در حالی که مؤمنان و پرهیزکاران در قیامت از آنها برترند. وخداوند هرکس را بخواهد، روزی بیشمار مرحمت میکند.
نکتهها:
این آیه، هم هشدار به کفّار است که به زرق و برق دنیا، سرگرم ومست نشوید و مؤمنان را مسخره نکنید. زیرا قیامتی هست که صحنهها عوض میشوند. و هم موجب تسلاّی خاطر مؤمنان میباشد که با تمسخر کافران، سست نشوند و به آینده امیدوار باشند.
پیامها:
1- کفر، دنیا را در نظر انسان جلوه میدهد. (زیّن للّذین کفروا)
آری، دنیا برای کسانی جلوه میکند که به الطاف و نعمتهای بیحساب قیامت، اعتقادی ندارند، ولی در نظر مؤمن، دنیا کجا و بهشت کجا.
2- دنیاگرایی عامل تحقیر واستهزای دیگران میشود. (زیّنللّذین کفروا... یسخرون)
3- مسخره کردن تهیدستان، شیوه دائمی اهل دنیاست. (یسخرون)**فعل مضارع نشانهی استمرار و دوام است.***
4- برتری در قیامت، مخصوص مؤمنانی است که زخم زبان کفّار، رشته تقوای آنها را پاره نکرده باشد. (والّذین اتّقوا فوقهم)
5 - رزق بیحساب، نشانهی لطف اوست، نه آنکه خداوند حساب آنرا ندارد و یا حکیمانه تقسیم نمیکند. (یرزق... بغیر حساب)