(60) وَإِذْ اسْتَسْقَی مُوسَی لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِب بِّعَصَاکَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَیْناً قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ کُلُواْ وَ اشْرَبُواْ مِن رِّزْقِ اللَّهِ وَلاَ تَعْثَواْ فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ
و (بخاطر بیاور) زمانی که موسی برای قوم خویش طلب آب کرد، به او گفتیم: عصای خود را به سنگ بزن، ناگاه دوازده چشمهی آب از آن بشکافت و جوشید، (بطوری که) هر یک از افراد (طوائف دوازدهگانه بنیاسرائیل) آبشخور خود را شناخت. (گفتیم:) از روزی الهی بخورید و بیاشامید و در زمین، تبهکارانه فساد نکنید!
نکتهها:
در عدد دوازده، رمزی نهفته است. عدد ماهها، عدد نقبای بنیاسرائیل و تعداد حواریون حضرت عیسی علیه السلام و عدد ائمهی معصومین علیهم السلام ، دوازده است.
در آیه، همراه با کلمهی (مفسدین )، (لاتعثوا) نیز آمده است. «عثوا» به معنی فساد شدید است و شاید در کنار هم قرار گرفتن این دو کلمه، میخواهد از توجّه و تعمّد و روحیّهی فساد انگیزی نهی کند. چرا که لغزشِ غیر عمد و بدون قصد فتنهانگیزی، مورد عفو قرار میگیرد.
پیامها:
1- انبیا، در فکر تأمین نیازهای مادّی مردم نیز هستند. (اذ استسقی موسی لقومه)
2- همه چیز، حتّی آبِ خوردن را از خداوند بخواهیم. (استسقی)
3- قوانین طبیعت، محکوم ارادهی خداوند است. (اضرب... فانفجرت)
خداوند هم سببساز و هم سببسوز است. با یک عصا واز دست یک نفر، یکبار آب را میخشکاند و یکبار آب را جاری میسازد.
4- دعای انبیا، مستجاب است. (استسقی، فانفجرت)
5 - جاری شدن آب با زدن عصا به سنگ، یک معجزه است و پیدایش دوازده چشمه برای دوازده قبیله، معجزهای دیگر. (اثنتا عشرة)
6- توزیع منظّم و عادلانه و حساب شده، مایهی امنیّت و صفاست و مانع پیدا شدن اختلاف است. (قد علم کل اناس مشربهم)
7- بهرهگیری از نعمتهای الهی، نباید زمینهساز فساد باشد. (کلوا... ولاتعثوا)
8 - برای جلوگیری از فساد، از محبّتها و لطف خداوند به انسان بگویید. (کلوا و اشربوا... ولاتعثوا)