اگر پذیرفته باشید كه بشریّت همواره از «قدرت عنان گسیخته» در زحمت بوده و هست و جهت انسانیّت را حاكمان مغرور همواره به خطر انداختهاند و از طرفی هم این قدرتمداری چیزی نیست كه بتوان آن را به راحتی از صحنه حیات انسان‌ها محو نمود، باید پرسید بشر با چه فكر و فرهنگی میتواند از این معضل نجات یابد؟ در فرهنگ عاشورا، فرهنگ پوچ انگاشتن چنین قدرتی - با عبور از دیوارهای مرگ - روشن می‌شود تا انسان ها به جای آن كه نسبت به رهایی از چنگال چنین قدرتی مأیوس شوند، راه منحل كردن آن را بشناسند و از ترس دشمن به خود دشمن پناه نبرند.
به حكومت‌های دنیا نظری بیندازید، حاكمان ظالم شما را از این نكته كه بتوانید حاكمیّت آن‌ها را زیر پا بگذارید مأیوس میكنند و ناخودآگاه وقتی از نابودی حاكم ظالم مأیوس شدید به حاكم ظالم پناه میبرید و به ثناگویی او مینشینید؛ جنس بشرِ بدون حسین(ع) همین است، ولی با حسینی شدن از این مسائل نجات پیدا میكنیم.