ملت‌هایی كه در تن پیشوایان خود می‌شكنند به جهت آن است كه به رهبران تو خالی دل سپرده اند و در نهضت حسین(ع) دشمن است كه در هم میشكند و به بیتعادلی كشیده می‌شود و در آخرین ساعات روز عاشورا، حسین(ع) - عصاره همه یارانش- به عنوان آخرین نفر، تنهای تنها، بالاترین معنای مقاومت را مینمایاند، تا همه برای همیشه بفهمند در جبهه حسین بودن یعنی چه و بفهمند در این جبهه هرگز پیشوایان در هیچ شرایطی در هم نخواهند شكست. خوب دقت كنید، حضرت با تمام قدرتشان به صحنه میآیند تا آن چیزی را كه برایش میجنگند، تحقق دهند. جملات حضرت در این باره خیلی دقیق است به راستی حضرت، این یك شب مهلت را برای چه میخواهد؟ مگر قرآن به پیامبر(ص) نگفت كه بیدار شدن در شب، تو را نیرو میدهد؟«اِنَّ ناشِئةَ اللَّیلِ هِی اَشَدُّ وَطْئاً وَ اَقْوَمُ قیلاً»(94) من فكر میكنم حضرت‌اباعبدالله(ع) كه بنا دارند عالی‌ترین برنامه را به عالی‌ترین شكل ایجاد كنند، آن شب را نیاز دارند تا دعا و تضرع كنند، چراكه میدانستند كار بزرگی بر عهده شان است. حضرت تنهای‌تنها باید عصاره و برآیند همه اصحاب باشند. حالا به اصحاب حضرت بنگرید، به بُریر این پیرمرد موی سپید كربلا بنگرید كه در اولین صحنه جنگ دو نفر از قدرتمندان سپاه دشمن را میكشد، به بقیه اصحاب نگاه كنید، همه پر امید، در برابر دشمن جسور، حالا حسین عصاره بُریر، حبیب، مسلم و...، عصارة همه اصحاب شدن و عصاره همه موحدان تاریخ شدن، شببیداری میخواهد، دعا و التماس به درگاه حق را میطلبد، تازه عصاره نیایش كسانی شدن كه آنها هم در شب بیكار نبوده و برای هرچه بیشتر موفق‌شدن، به عبادت مشغول بودند. اصحاب كربلا هرچه در روز دارند از شب دارند و حسین(ع) نیز.
در این جبهه هرگز پیشوایان در هیچ شرایطی در هم نخواهند شكست، نمونه آن امام(ره) بنیانگذار انقلاب، كه از جنگ 8 ساله حادثهای سختتر نبود، ولی او نشكست، چون حسین(ع) داشت. و عكس این قضیه را خودتان بهتر میدانید، چه بسیار كسانی كه ادعای انقلابی‌بودن داشتند و با یك سیلی كه به صورتشان خورد برای همیشه عقب نشینی كردند. راستی در چه نهضتی است كه پیروان آن هرگز به پوچی گرفتار نخواهند شد، حتی اگر همه كشته شوند؟ آیا شما نمیترسید از پوچ‌شدن؟ آیا نمیترسید از نفله‌شدن؟ آیا نمیترسید از بیخود‌شدن؟ آیا نمیترسید از شكسته شدن خود با شكسته شدن رهبران خود؟ نجات از این پوچی‌ها با مكتب كربلا ممكن است.
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»