شما مطمئن باشید هنگامی كه سر سفره نشستهاید و غذا میخورید شیطان خیلی كاری به شما ندارد. ولی وقتی میخواهید نماز بخوانید، فعّال می‌شود چون از نماز كار بر میآید، بنابراین میبینید كه در نماز دچار وسوسه میشوید ولی در غذا خوردن چنین حالتی ندارید. حال، كربلا از نماز مهم تر است و شیطان در سطحی كردن آن فعّالتر. یعنی اگر كسی به كربلا برسد نماز و روزه و حجّش و در یك كلام همه چیزش درست می‌شود، ولی عكس آن نیز صادق است، اگر كسی كربلا نداشته باشد، یقین بدانید كه هیچ ندارد و نمونه آن این‌كه در شب قدر - این شب با عظمت - زیارت امام‌حسین(ع) را میخوانیم، در روز عرفه زیارت معروف اباعبدالله(ع) را میخوانیم، چرا؟ چون بدون حسین و كربلا به حقیقت شب قدر و روز عرفه نمیتوان رسید. این حرف ما نیست حرف خود معصوم است، پس عزیزان، كربلا حقیقتی قدسی، روحانی، متعالی، انسان ساز و شرك برانداز دارد، باید تلاش كنید تا آن را دریابید و مواظب باشید از جنبه روحانی آن غافل نشوید. به سادگی هم این جنبه از كربلا دست یافتنی نیست، اگر به سادگی دست یافتنی بود، كربلا نبود! داستان رستم و اسفندیار بود! اگر به صورت قهوهخانهای حسین(ع) را میشد پیدا نمود، دیگر حسین(ع) نبود؟ رستم و اسفندیار بود، با روح و فضای قهوهخانهای كه نمیتوان حسین را یافت. عرض من این است كه به جان خود حسین(ع)، برای این‌كه روح كربلا را به‌دست بیاوریم، باید از زاویههای مختلف تلاش كرد، و اگر به حقیقت آن رسیدیم، إن‌شاءالله به لطف و كرم حضرت حق به همه چیز رسیدهایم. و تلاش شیطان را در بی‌ثمر كردن توجّه به حسین(ع) فراموش نكنید تا در فهم و درك آن دقّت لازم را داشته باشید.