تربیت
Tarbiat.Org

خانه

کربلا مبارزه با پوچی‌ها
اصغر طاهرزاده

وقتی ایمان رفت، احساس بیخودی می‏آید

همه شما عزیزان نگران «بیخود شدن» خودتان هستید! گاهی اوقات هم از دست خودتان بدتان می‏آید كه چرا بیخود هستید؟ متأسفانه در فرهنگی كه در این چند ساله در جامعه ما رخنه كرده است پیر و جوان، عموماً حس می‏كنند آن كاری كه از دستشان می‏آید را نمی‏توانند انجام دهند. همان‌طور كه قبلاً عرض شد؛ شما فضای 8 سال جنگ تحمیلی را در نظر بگیرید، آن پیرزنی كه تخم مرغ‏هایش را به جبهه اهداء می‏كرد، حس می‏نمود كه قهرمان روی زمین است، آن شهید رزمنده نیز حس می‏كرد قهرمان روی زمین است، همه احساس می‏كردند «با خود» هستند و نه «بی‌خود»، در نظام ولایی همه «با خود» هستند. ولی در نظام معاویه‏ای همه احساس می‏كنند «بیخود» شده‏اند حتی كسی هم كه دارد برج‏سازی می‏كند و پول پارو می‏كند حس می‏كند كه «بیخود» است. وقتی فرهنگ ایمان رفت و فرهنگ روزمرّگی آمد هیچ كس احساس وجود نمی‏كند. كجاست آن فرهنگی كه زمین را به آسمان و دنیا را به آخرت وصل می‏كند؟
كربلا شروعی بود برای این‌كه انسان از «بیهوده بودن» به «بودن حقیقی» برگردد، و نمونه آن خود اصحاب كربلا بودند كه اگر در آن موقع شهید نمی‏شدند نهایتاً چند سال بعد از دنیا می‏رفتند ولی در آن صحنه و با آن فرهنگ بهترین «بودن» را در بهترین رفتن نمایش دادند.
شروع نمایش زشتی معاویه در برق عاشورا به درخشش آمد و چشم‏هایی هم كه تا به حال به دیدن عادت نكرده بودند - ولی به كلی هم بسته نشده بودند- دیدن را آغاز كردند و قضاوت شروع شد. امروز اكثر جوانان ما می‏دانند این زندگی آن چیزی نیست كه آن‌ها می‏خواهند، ولی نمی‏دانند چه كار كنند. اگر فرهنگ حسین‏(ع) حاكم شود. جوان ما هر چند امروز سرگرم هوس‏ها شده است ولی چون هنوز چشم خود را نسبت به حقایق نبسته است، می‏تواند ببیند. فرهنگ حسین(ع) فرهنگی است كه حقّ را می‏شناسد، بندگی را می‏شناسد، ایمان را می‏شناسد، باطل را می‏شناسد و در چنین فرهنگی است كه می‏توانیم آنچه را از دست داده‏ایم بیابیم و كشورمان را نجات دهیم. «دیدن» را حسین(ع) آغاز كرد و قضاوت شروع شد و گور فرهنگ پوچی‏هاكنده شد و این همه به جهت آن است كه «قدرت تشخیص هدف در فرهنگ معنوی به واقع ممكن است.» الآن جوانان ما، نمی‏دانند چه كار كنند؟ اصلاً گم شده‏اند، تلویزیون هر چیزی می‏گوید همه انجام می‏دهند، چون نمی‏دانند چه كار كنند؟ گفت:
من به هــر جمعیتــی نالان شــدم

جفت بدحالان و خوش‌حالان شدم

چرا؟ چون نیستان‌مان را گم كرده‏ایم، چرا جامعه طوری شده است كه مردم به انجام هر كاری بدون تأمل هجوم می‏آورند؟ اگر بگویید جهت عزاداری حضرت اباعبدالله(ع) این عَلَم‏ها و این به اصطلاح علامت‏ها (صلیب‏ها) را بردارید، همه عمل می‌كنند، چون نمی‏دانند چه كار كنند، این كارها را می‏كنند، هدف را گم كرده‏اند و لذا بی هدف به هر كاری دست می‏زنند. شما اگر می‏خواهید بدانید كه چه‌كار كنید تا به هدف خود برسید فقط در فرهنگ معنوی حسینی است كه هدفِ گم شده پیدا می‏شود، ملت ما با حسین(ع) هدف گم شده خود را پیدا می‏كند. این حسین(ع) است كه در جامعه ما گم شده است. باید بگردیم حسین(ع) را پیدا كنیم. فرهنگ معاویه‏ای غربی، چون می‏داند نمی‏تواند مردم را راضی كند، فكر بعدش را هم نموده است و لذا مردم را به آرزوهای دور و دراز حواله می‏دهد و چشمانشان را به ناكجاآبادهای دوردست می‏اندازد تا واقعی‏ترین حقیقت را كه حسین‏(ع) است نبینند.