تربیت
Tarbiat.Org

کربلا مبارزه با پوچی‌ها
اصغر طاهرزاده

جلسه بیست و یكم، (چگونه فرهنگ معاویه‏ای می‏میرد)

بسم‌الله‌الرحمن‌‌الرحیم
﴿ اَلسَّلامُ عَلَیكَ یا اباعبدالله وَعَلَی الْاَرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِنائِكَ ﴾
﴿ عَلَیْكَ مِنّی سَلامُ اللّهِ اَبَدًا ما بَقیتُ وَ بَقِی اللَّیْلُ وَ النَّهارُ ﴾
﴿ وَلاجَعَلَهُ اللّهُ اخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِكُمْ ﴾
شهادتِ «تابلوی تمام نمای ایثار» را آنگاه كه اسلام برای بقاء خود جز با خونی كه باید ایثار شود، نمی‏ماند به همه عزیزان تبریك و تعزیت عرض می‏نمایم.
بحمدالله همه شما از حادثه كربلا و وقایع تاریخی مسئله آگاه هستید، خوب است كه من و شما روی این موضوع كه «چرا كربلا به این شكل واقع شد؟» دقت و فكر كنیم حادثة كربلا این ارزش را دارد كه وقت بگذاریم و بفهمیم حضرت اباعبدالله(ع) در تلاش خود چه چیزی را برای ما گذاشت، تا ما از این به بعد بتوانیم از آن خوب استفاده كنیم.
فرهنگی كه در مقابل فرهنگ حسین‏(ع) ایستاد فرهنگ بسیار پیچیده‏ای است. اگر خواستید امام‌حسین(ع) را بشناسید. باید فرهنگ پیچیده‏ای را كه روبه‌روی امام‌حسین (ع) است بشناسید تا بفهمید كه حسین(ع) در مقابل این فرهنگ چگونه قهرمانی كرده است، اگر میان دو نفر درگیری به وجود آید و یكی، دیگری را بزند، می‏گوییم آن یكی خیلی پهلوان است كه دیگری را با قدرت بدنی‏اش مغلوب خود كرده است. حالا به فرهنگ معاویه‏ای و چهل سال حكومت معاویه نظری بیندازید، قهرمانی حسین(ع) را هنگامی متوجّه می‏شوید كه بفهمید معاویه چه كار كرده است.
إن‌شاءالله نور حسین(ع) آن بصیرتی را كه ما شدیداً به آن نیازمندیم به ما عنایت كند تا همواره حسینی باقی بمانیم، نه یزیدی، نه عبدالله‌بن‌زبیری و نه عبدالله‏بن‏عمری. انسان مقدّس‌مآبی همچون عبدالله‌بن‌عمر خطرناك است، انقلابی نادانی همچون عبدالله‌بن‌زبیر نیز خطرناك است و آدم لا اُبالی هم مثل یزید خطرناك است. آری همیشه و در هر شرایطی كه روح اسلام از میان جامعه برود سه گروه فكری به صحنه می‏آید، به تعبیر حضرت امام‌خمینی(ره)، «مقدّسان احمق» و «سیاسیّون خود فروخته» و «لا اُبالی‏های فاسد» با انواع تئوری‏ها، باقی می‏مانند و حالا خود شما قضاوت خواهید كرد كه در این شرایط، حسینی ماندن چقدر سخت است.