تربیت
Tarbiat.Org

کربلا مبارزه با پوچی‌ها
اصغر طاهرزاده

نظم مدرن‏

در نظم مدرن، شما در دیكتاتوری نظم، تنفّس می‏كنید، یعنی یك نظم آهنینی است كه شما را در چنگال خودش محكم نگه داشته است تا بی‏نظمی نكنید! در حالی كه نظم حسینی، شما را در بستر وظیفه می‏پروراند. می‏گوید: وظیفه توست كه سروقت حاضر شوی، سروقت كار ارباب رجوع را حل نمایی. در نظم معاویه‏ای دوربین ها در هر اتاقی نصب است تا تو تخلف ننمایی، در حالی كه اگر از ترس دوربین كار كنی، چروكیده و جزغاله می‏شوی! و اگر برای خدا كار كنی، به نشاط می‏آیی و پروریده می‏شوی. شما به نظام اداری نگاه كنید، انسان تا ساعت 2 بعد ازظهر با فشار روحی در اداره است، همین كه عقربه های ساعت از 2 رد شد سریع از اداره بیرون می‏آید، همچون مرغی كه از قفس آزاد شده باشد احساس می‏كند از اسارت آزاد شده و تازه می‏خواهد زندگی را شروع كند یعنی این نظم برای او یك زندگی و حیات نبوده است. این نظم غیر از نظمی است كه روحِ انجام وظیفه آن را به وجود آورده است و بنا هم بر این نیست كه نظم حسینی همین اداره را بگرداند، آن نظم چیز دیگری است كه بحث آن در این جا نیست. پس حسین(ع) به نظم دیگری می‏اندیشد، نظمی كه انسان را به خدا و زمین را به آسمان وصل كند و با این نگاه است كه متوجّه می‏شویم «نظم وامنیت معاویه‏ای پوچی را تا مغز استخوان نفوذ می‏دهد» یعنی در سایه نظم معاویه‏ای هیچ‌كس به درد نمی‏خورد، انسان هیچ‌كاره می‏شود! در نظم معاویه‏ای همه به كار هستند، اما معلوم نیست چه كاره‏اند؟ و در حقیقت هیچ‌كاره‏اند، چراكه هیچ كس برای حیات برین نمی‏تواند كار كند. این را هم بدانید كه حیات برین منهای اجتماع نمی‏تواند وجود داشته باشد.