وَ مَا کَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّآ أَن قَالُواْ أَخْرِجُوهُم مِّن قَرْیَتِکُمْ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ یَتَطَهَّرُونَ
و جواب قوم لوط، جز این نبود که گفتند: آنان را از آبادی خود بیرون کنید، زیرا آنان مردمی هستند که پاکدامنی را میطلبند (و با ما نیستند).
نکته ها
در مورد بعضی انبیا، تعبیر به «أخاهم» شده است، امّا دربارهی حضرت لوط چنین تعبیری نیامده است، شاید به این دلیل که آن حضرت، اهل آن منطقه نبود، چنانکه کفّار نیز با جملهی «قریتکم» به مردم القا میکردند که او مهاجر است و از این منطقه نیست، و یا اینکه چون آئین شما را قبول ندارد خارجی است، پس او را از سرزمین خودتان بیرون کنید.
پیام ها
1- زشتتر از نافرمانی وگناه، برخورد بیدلیل و غیر منطقی با ناصحان است. «ما کان جواب قومه الاّ ان قالوا اخرجوهم...»
2- در نهی از منکر، باید آمادهی تبعید و پذیرش مشکلات بود. «اخرجوهم»
3- مجرمان، برای پاکان حقّی در اجتماع قائل نیستند. «اخرجوهم من قریتکم»
4- هرگاه در جامعهای فساد زیاد شد، پاکان را منزوی میکنند و نهی از منکر و پاک بودن، جرم محسوب میشود. «أخرجوهم... انّهم اُناس یتطهّرون»
5 - قوم لوط، با آنکه به گناه عادت کرده بودند، امّا حضرت لوط و یاران او را پاک میدانستند. «انّهم اُناس یتطهّرون»
6- مهمتر از پاکی، پاک ماندن و مأیوس کردن نااهلان از اِعمال نفوذ است. «یتطهّرون» (فعل مضارع نشان استمرار است)