فَتَوَلَّی عَنْهُمْ وَ قَالَ یَقَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُکُمْ رِسَالَةَ رَبِّی وَنَصَحْتُ لَکُمْ وَ لَکِن لَّا تُحِبُّونَ النَّصِحِینَ
پس (صالح) از آنان روی برگرداند و گفت: ای قوم من! همانا پیام پروردگارم را به شما رساندم و برای شما خیرخواهی کردم، ولی شما دلسوزان و خیرخواهان را دوست ندارید.
نکته ها
احتمال دارد سخن حضرت صالح، قبل از نزول عذاب و به عنوان اتمام حجّت باشد، و ممکن است پس از هلاکتشان باشد، آنگونه که رسولخدا صلی الله علیه وآله نیز بر لب چاه بدر با اجساد کفّار سخن گفت پرسیدند: مگر آنان میشنوند، فرمودند: آری، شما از آنها شنواتر نیستید. ** بحار، ج6، ص 207 و 254***
پیام ها
1- گاهی قهر و ترک رابطه، در تربیت و تبلیغ لازم است. «فتولّی عنهم»
2- کیفرهای الهی، پس از اتمام حجّت است. «لقد أبلغتُکم»
3- برنامهی پیامبران، ابلاغ پیام همراه با دلسوزی و خیرخواهی است، نه ابلاغ خشک و بیروح مقرّرات و بخشنامههای اداری. «لقد أبلغتُکم...و نصحتُ لکم»
4- ناصحان را دوست بداریم که بیاعتنایی به سخن دلسوزان جامعه، زمینهی قهر خدا را فراهم میکند. «ولکن لا تحبّون الناصحین»
5 - دوست داشتن، کلید پیروی کردن است. «ولکن لا تحبّون الناصحین»