وَالَّذِینَ تَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَکُمْ وَلَآ أَنفُسَهُمْ یَنصُرُونَ
وَإِن تَدْعُوهُمْ إِلَی الْهُدَی لَا یَسْمَعُواْ وَتَرَیهُمْ یَنظُرُونَ إِلَیْکَ وَ هُمْ لَا یُبْصِرُونَ
(بتها) و کسانی که به جای خدا میخوانید (و میپرستید)، نه میتوانند شما را یاری نمایند و نه خود را یاری میکنند.
و اگر آنان (بتپرستان یا بتها) را به هدایت فراخوانی، نمیشنوند و میبینی که آنان به تو نگاه میکنند، و حال آنکه نمیبینند (گویا به تو مینگرند، ولی نگاهشان خالی از هرگونه شعور و دقّت است).
نکته ها
از مجموع آیات گذشته بر میآید که معبود و ربّ، باید:
الف: خالق و مالک باشد. «أیشرکون ما لا یخلق شیئاً و هم یخلقون»
ب: ناصر و یاور باشد. «لا یستطیعون نصرکم»
ج: به خواستهها و دعاها ترتیب اثر دهد. «سواء علیکم أدعوتموهم أم ...»
د: توانگر و قدرتمند باشد. «أم لهم أید یبطشون بها ...»
ه: شنوا و بینا باشد. «أم لهم آذان یسمعون بها، أم لهم أعین یبصرون بها»
و: قدرت خنثی کردن مکر دشمن را داشته باشد. «ادعوا شرکاءکم ثمّ کیدون»
ز: کتاب و قانون عرضه کند. «نزل الکتاب»
ح: خوبان و شایستگان را حمایت کند. «یتولّی الصالحین»
پیام ها
1- هدف بتپرستان، یاری جستن از بتها است که قرآن آن را رد میکند. «و الّذین تدعون من دونه لایستطیعون نصرکم»
2- بتها و معبودهای غیر الهی حدّاقل باید از حوادث مصون باشند که نیستند. «و لا انفسهم ینصرون»
3- معبودهای فاقد شعور واراده وقدرت، شایستهی پرستش نیستند. «لایستطیعون، لا یسمعوا، لا یبصرون»