وَ إِذَا صُرِفَتْ أَبْصَرُهُمْ تِلْقَآءَ أَصْحَبِ النَّارِ قَالُواْ رَبَّنَا لَاتَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّلِمِینَ
و هرگاه چشمان آنان (اهل اعراف که هنوز به بهشت نرفتهاند) ناخواسته به سوی دوزخیان گردانده شود گویند: پروردگارا! ما را همراه ظالمان قرار مده.
نکته ها
اعرافیان به اهل بهشت نگاه میکنند و آنان را میشناسند و سلام میکنند، امّا به اهل دوزخ نگاه نمیکنند، بلکه چشمشان ناخواسته به آنان میافتد. «صُرِفَت ابصارهم»
اصحاب اعراف، در دعایشان نمیگویند ما را اهل آتش قرار مده، بلکه میگویند: ما را همنشین ظالمان مگردان. گویا مجالست با ستمگر، بدتر از آتش دوزخ است. **تفسیر روحالمعانی***