وَلَقَدْ جِئْنَهُم بِکِتَبٍ فَصَّلْنَهُ عَلَی عِلْمٍ هُدیً وَرَحْمَةً لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ
و حال آنکه در حقیقت ما برایشان کتابی آوردیم که آن را بر اساس علم (آگاهانه)، تفصیل دادیم تا هدایت و رحمتی برای اهل ایمان باشد.
نکته ها
حضرت علی علیه السلام میفرماید: «انّ اللّه سبحانه لم یعظ احداً بمثل هذا القرآن...» خداوند هیچ کس را به مانند قرآن موعظه نکرده است، زیرا قرآن، ریسمان محکم و أمن الهی است، بهار قلبها و چشمهسار علم میباشد و برای قلب و دل انسان، جلایی به جز قرآن نیست، با وجود اینکه یاددارندگان رفتند و مشتی فراموشکنندگان ماندند. ** نهج البلاغه، خطبه 176***
پیام ها
1- خداوند به وسیله کتاب، اتمام حجّت کرده و انسان را از مغرور شدن به دنیا و فراموشی آخرت وانکار آیات، (در آیه قبل) نجات میدهد. «لقدجئناهمبکتاب»
صدها چراغ دارد و بیراهه میرود بگذار تا بیفتد و بیند سزای خویش
2- آوردن کتاب هدایت و رحمت، کار خداوند است که آن را بخش بخش و به تدریج نازل کرده است. «لقد جئناهم بکتاب فصّلناه»
3- وحی خداوند، بر اساس علم الهی به نیازهای انسان و جهان است. «بکتاب فصّلناه علی علم»
4- کتاب و علم الهی، بسیار با عظمت است. «کتابٍ... علمٍ» هر دو نکره است.
5 - هدایت با قرآن، از بزرگترین رحمت و لطفهای خداوند به مؤمنان است. «هدیً و رحمةً لقوم یؤمنون»
6- قرآن، هدایتگر اهل باور است، نه انسانهای لجوج و بهانهگیر. «لقوم یؤمنون»