إِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُکُمْ فَادْعُوهُمْ فَلْیَسْتَجِیبُواْ لَکُمْ إِن کُنتُمْ صَدِقِینَ
همانا کسانی را که به جای خدا میخوانید (و میپرستید)، بندگانی (آفریدههایی) همچون خود شمایند. پس اگر راست میگویید، آنان را بخوانید، تا آنان جوابتان را بدهند.
نکته ها
ممکن است مراد از «عباد»، انسانهایی باشند که به عنوان خدا مطرح شده بودند، مثل حضرت عیسی علیه السلام، یا فرشتگان و ممکن است مراد، همان بتهایی باشند که بتپرستان آنها را «اله» میپندارند. و اگر به معنای مخلوقات بدانیم، شامل هرچیزی میشود که به جای خدا پرستش میشود.
پیام ها
1- پرستش، دلیل میخواهد و معبود باید برتر و بالاتر از عابد باشد، پرستیدن مخلوقات یا انسانهایی مثل خودمان، نه دلیل دارد، نه امتیازی. «عباد أمثالکم» اقبال لاهوری در این زمینه میگوید:
آدم از بیبصری بندگی آدم کرد گوهری داشت ولی نذر قباد و جم کرد
یعنی از خوی غلامی زسگان پستتر است من ندیدم که سگی پیش سگی سر خم کرد
2- معبودی شایستهی پرستش است که عبد خود را اجابت کند و نیازهای او را برطرف کرده و او را رشد دهد، و بین او و معبود روابط دو طرفه باشد. «فلیَستَجیبوا لکم»
3- عدم پاسخگویی معبودها به حوائج شما، نشانهی عجز و بیعرضگی و دروغین بودن آنهاست. «فلیَستَجیبوا لکم ان کنتم صادقین»