إِتَّبِعُواْ مَآ أُنزِلَ إِلَیْکُم مِّن رَّبِّکُمْ وَلَا تَتَّبِعُواْ مِن دُونِهِ أَوْلِیَآءَ قَلِیلًا مَّا تَذَکَّرُونَ
آنچه را از جانب پروردگارتان به سوی شما نازل شده، پیروی کنید و از سرپرستانی جز او پیروی نکنید. چه اندک پند میپذیرید!
نکته ها
آیهی قبل، وظیفهی پیامبر صلی الله علیه وآله را در انذار و تذکّر بیان کرد و این آیه وظیفهی امّت را در اطاعت و تبعیّت. آن آیه از پیامبر صلی الله علیه وآله، «سعه صدر» میخواست، اینجا از امّت، «تبعیّت» میطلبد. آیهی قبل، «أنزل الیک» بود، اینجا «اُنزل الیکم» است.
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمود: «فاذا التَبَست علیکم الفِتَن کقطع اللیل المظلِم فعلیکم بالقرآن... مَن جعله اَمامه قاده الی الجنّة و مَن جَعَله خلفه ساقه الی النّار» ** تفسیر اثنی عشری*** ، هر گاه فتنهها همچون پارههای شبِ تار شما را فرا گرفت، پس بر شما باد به قرآن، هرکس قرآن را امام خود قرار دهد به بهشت میرسد و هر کس به آن پشت کند، به آتش دوزخ رهنمون میشود. چنانکه حضرت علی علیه السلام فرمود: «ففی اتّباع ماجائکم من اللّه الفوزالعظیم و فی ترکه الخطاء المبین» ** تفسیر نورالثقلین*** ، رستگاری بزرگ در پیروی از قرآن است و در ترک آن، خطا و گمراهی آشکار میباشد.
پیام ها
1- پیروی از آیات الهی، سبب رشد و تربیت بشر است. «اتّبعوا... ربّکم»
2- لازمهی ربوبیّت و تربیت الهی، نزول دستورات و راهنماییها و تذکّرات است. «ما اُنزل الیکم من ربّکم»
3- نتیجهی پیروی از وحی، قرار گرفتن تحت ولایت الهی است و ترک آن، قرار گرفتن تحت ولایت دیگران است. «ولا تتّبعوا من دونه أولیاء»
4- اطاعت و پیروی از دیگران، در حقیقت پذیرش ولایت آنهاست. «ولا تتّبعوا من دونه أولیاء» با آنکه میتوانست بگوید: «لاتتّبعوا من دونی احدا»
5 - کسی که ولایتِ خدای یکتا را نپذیرد، «ربّکم» باید چندین «ولیّ» را از خود راضی کند. «أولیاء»
6- پندپذیری انسان، اندک است. «قلیلاً ما تذکّرون»