این سوره دویست و شش آیه دارد و از سورههای مکّی است. در این سوره از اصحاب اعراف و داستان اعراف (آیه 46 و 48) سخن به میان آمده، لذا به «اعراف» نامگذاری شده است.
این سوره سوّمین سورهای است که با حروف مقطّعه آغاز میشود و اوّلین سوره از سورههای سجدهدار قرآن است و در آیهی آخر آن، سجده مستحبّ وارد شده است.
از میان یکصد و چهارده سورهی قرآن، هشتاد و شش سوره در مکّه نازل شده است که معمولاً دربارهی اصول عقائد و مبارزه با شرک و توجّه دادن به مقام انسان و امثال آن بحث میکند.
در این سوره علاوه بر آنها، به ماجرای آدمعلیه السلام با ابلیس، داستان حضرت نوح، هود، صالح، لوط، شعیب و موسیعلیهم السلام، بیان اصول و مبانی دعوت پیامبر اسلام و شرح احوال قیامت، توبه و اصلاح خویشتن، موضوع عرش، میزان، عالم ذرّ و پیمان خداوند با انسان و بیان قرآن و عظمت آن و اعراف و اصحاب اعراف اشاره شده است.