أَوَلَمْ یَتَفَکَّرُواْ مَا بِصَاحِبِهِم مِّن جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِیرٌ مُّبِینٌ
آیا آنان فکر نکردند که همنشین آنان (پیامبر اسلام،) هیچگونه جنون ندارد؟ او جز هشداردهندهای آشکار نیست.
نکته ها
«جِنّة»، به معنای جنون و در اصل به معنای پوشش است، گویا هنگام جنون، پوششی روی عقل قرار میگیرد.
هنوز پیامبر به مدینه هجرت نکرده بود که شبی بر کوه صفا تا پاسی از شب، مردم را به خدا دعوت کرده و از مجازاتهای الهی بیم و اندرز میداد. مشرکان گفتند: رفیق ما دیوانه شده است که چنین سخنانی بر زبانش جاری میشود. آیات فوق نازل شد.
آنان به کسی تهمت جنون میزدند که قبل از رسالت، او را محمّد امین نام نهاده بودند.
پیام ها
1- تهمت و جسارت، شیوه و عمل اهل فکر و اندیشه نیست. «أولم یتفکّروا»
2- پیامبر، مصاحب و همصحبت مردم است. اگر دیوانه بود، چرا قبلاً نگفتند و چرا سالها با او هم صحبت شدند؟ «صاحبهم»
3- در نظام فاسد، به حقّگویان نسبت جنون میدهند. «من جِنّة»
4- پیامبران، از سوی مخالفان گرفتار تهمت سحر یا جنون بودهاند.«من جِنّة» چنانکه در آیهای دیگر میخوانیم: «کذلک ما أتی الّذین من قبلهم من رسول الاّ قالوا ساحر أو مجنون» **ذاریات، 52***
5 - در شیوهی تبلیغ و تربیت و مخاطب شناسی، برای تربیت غافلان باید بیشتر نذیر بود، نه بشیر. «ان هو الاّ نذیر»
6- برای مردم مغرور و خواب آلود، باید صریح و آشکار حرف بزنیم. «مبین»