قَالَ الْمَلَأُ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُواْ مِن قَوْمِهِ لَنُخْرِجَنَّکَ یَشُعَیْبُ وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ مَعَکَ مِن قَرْیَتِنَآ أَوْ لَتَعُودُنَّ فِی مِلَّتِنَا قَالَ أَوَلَوْ کُنَّا کَرِهِینَ
سران مستکبر قوم شعیب گفتند: ای شعیب! حتماً تو و کسانی را که با تو ایمان آوردهاند، از آبادیمان بیرون خواهیم کرد، مگر آنکه به آئین ما برگردید. (شعیب) گفت: گرچه بیرغبت باشیم؟
نکته ها
زورگویی و تهدید به اخراج و تبعید، به نوعی در مورد همهی انبیا بوده است، چنانکه در جای دیگر میخوانیم: کافران نسبت به پیامبران خود چنین تهدیدهایی داشتهاند. «قال الّذین کفروا لرسلهم لنخرجنّکم من أرضنا أو لتعودنّ فی ملّتنا» ** ابراهیم، 13***
هیچ یک از انبیا پیش از رسالت، مشرک و بتپرست نبودهاند، ولی برخورد آنان با مشرکان آرام بوده است. امّا پس از رسالت با عزم و ارادهای قویتر مردم را هدایت کرده و با مشرکان مقابله میکردند، لذا خطاب «لتعودنّ»، به پیروان انبیا است، نه خود آنان. **تفسیر نمونه***
پیام ها
1- اَشراف مستکبر، دشمن انبیا بودهاند. «قال الملأ الّذین استکبروا... لنخرجنّک»
2- استدلال و منطق، شیوهی انبیاست، «جاءتکم بیّنة» **اعراف85*** ولی روش کفّار، تهدید و زورگویی است. «لنخرجنّک»
3- مبلّغان نباید از تهدیدهای مخالفان بترسند، چون در این راه، تهدید به قتل و تبعید همیشه بوده است. «لنخرجنّک»
4- تحمیل عقائد، شیوهی کفّار است و دین تحمیلی سودی ندارد. «لتعودنّ فی ملّتنا... کارهین»
5 - در برخورد با جهالت کافران، از ادب و گفتار نرم و حکمیانه استفاده کنیم. «أوَ لو کنّا کارهین»