وَکَذَ لِکَ جَعَلْنَا فِی کُلِّ قَرْیَةٍ أَکَبِرَ مُجْرِمِیهَا لَِیمْکُرُواْ فِیهَا وَمَا یَمْکُرُونَ إِلَّا بِأَنْفُسِهِمْ وَمَا یَشْعُروُنَ
و ما این گونه در هر دیاری مجرمان بزرگش را میگماریم تا در آن قریهها و مناطق، حیله (و فسق و فساد) کنند، امّا جز به خودشان نیرنگ نمیکنند ولی نمیفهمند (که نتیجهی حیله، به خودشان باز میگردد).
نکته ها
در شأن نزول آیهی قبل، به جنگ و ستیز ابوجهل با پیامبر اسلام اشاره شد، این آیه میفرماید: وجود ابوجهلها، چیز تازهای نیست و همیشه و همه جا در مقابل دعوتهای حقّ، چنین مهرههای فاسدی بوده است. «و کذلک»
پیام ها
1- سنّت الهی، پاسخ دادن به مکر و حیلههای دشمنان است. «و کذلک»
2- تلاشهای خوبان و بدان، همه در مدار قدرت الهی است. «جعلنا... مجرمیها»
(هم در این آیه که مربوط به مجرمان است و هم در آیه قبل که درباره مؤمنین بود کلمهی «جعلنا» بکار رفته است)
3- رهبران فاسد و مفسد، ریشهی فساد جامعهاند. «اکابر مجرمیها لیمکروا فیها»
4- مکر و تزویر، حربهی رهبران مفسد است. «لیمکروا»
5 - از دست دادن صفا و صداقت و گرفتار شدن به قهر الهی، بزرگترین ضربهای است که حیله گران به خود میزنند. «ما یمکرون الاّ بأنفسهم»
6- بدتر از بیماری، جهل به بیماری است و بدتر از حیله، ندانستن اینکه آثار سوء آن به حیلهگر برمیگردد. «ما یشعرون»