قُلْ إِنِّی نُهِیتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ قُل لَّآ أَتَّبِعُ أَهْوَآءَکُمْ قَدْ ضَلَلْتُ إِذاً وَمَآ أَنَاْ مِنَ الْمُهْتَدِینَ
بگو: من از پرستش آنها که به جای خدا میخوانید نهی شدهام. بگو: من از هوسهای شما پیروی نمیکنم، که در این صورت گمراه شده و از هدایت یافتگان نخواهم بود.
پیام ها
1- در پاسخ به تمایلات نابجای مشرکین مبنی بر پذیرش بتها و روش آنان، باید با صراحت جواب نفی داد. «نُهیتُ، لا أتّبع، ضللت» (آری شرک، در هیچ قالبی مجاز نیست)
2- برخورد و موضعگیریهای پیامبر صلی الله علیه وآله، از وحی سرچشمه میگیرد. «قل، قل»
3- برائت از شرک، جزو اسلام است. «نُهیتُ أن أعبد الّذین تدعون من دون اللّه»
4- ریشهی شرک، هواپرستی است. «لا أتّبع أهوائکم»
5 - مبلّغ، نباید در پی ارضای هوسهای مردم باشد. «لا أتّبع أهوائکم»
6- هواپرستی، زمینهی هدایت را در انسان از بین میبرد. «لاأتّبع اهوائکم... ما أنا من المهتدین»