وَلْیَحْکُمْ أَهْلُ الْإِنْجِیلِ بِمَآ أَنزَلَ اللَّهُ فِیهِ وَمَن لَّمْ یَحْکُم بِمَآ أَنزَلَ اللَّهُ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْفَسِقُونَ
و اهل انجیل، به آنچه خداوند در آن کتاب نازل کرده حکم کنند. و کسانی که به آنچه خداوند نازل کرده حکم نکنند. پس آنان همان فاسقانند.
نکته ها
درباره کسانی که طبق قانون الهی حکم نمیکنند، در چند آیه پیاپی، تعبیر «ظالمون»، «فاسقون» و «کافرون» به کار رفته است. چون چنین کسانی، از جهت زیر پا گذاشتن قانون خدا کافرند، و به خاطر خروج از مرز مسئولیّتشان فاسقند و به علّت آنکه در حقّ متّهمین ستم میکنند، ظالمند.
آیه 44 و 45 خطاب به یهود است، که چون قانون خدا را تحریف میکنند، دین را به بهای اندک میفروشند و به جای خداترسی، از مردم میترسند، آنان را ظالم و کافر میشمارد، «اولئک هم الکافرون» و به حقوق افراد جامعه ظلم میکنند. «اولئک هم الظالمون»
ولی این آیه درباره نصاری است که تنها طبق انجیل حکم نمیکردند، (نه سکوت در قصاص و نه دینفروشی،) از این رو فاسقند، چون از مرز حقّ بیرون رفتهاند.
پیام ها
1- معیار شناخت حقّ و باطل در ادیان الهی، آن چیزی است که از جانب خدا نازل شده است. «ولیحکم اهل الانجیل بماانزل اللّه فیه»
2- در انجیل قوانین حکومتی وجود دارد. «ولیحکم اهل الانجیل بماانزل اللّه فیه»
3- هر کس به هر انگیزهای بر اساس قانون الهی حکم نکند و یا از داوری حقّ کنارهگیری نماید فاسق است. «من لم یحکم... فاؤلئک هم الفاسقون»