وَمِنْ ءَابَآئِهِمْ وَذُرِّیَّتِهِمْ وَإِخْوَنِهِمْ وَاجْتَبَیْنَهُمْ وَهَدَیْنَهُمْ إِلَی صِرَ طٍ مُسْتَقِیمٍ
واز پدران وذرّیه وبرادرانشان، کسانی را (مورد لطف قرارداده وبه خاطر لیاقتشان آنان را به نبوّت) برگزیدیم و به راه راست هدایتشان کردیم.
نکته ها
برخی گمان کردهاند که ذریّه تنها به نوههای پسری گفته میشود، در حالی که حضرت عیسی که پدر نداشت و تنها از طرف مادر به ابراهیمعلیه السلام منسوب بود، در این آیه از ذریّه حضرت ابراهیم به شمار آمده است. «و من ذرّیّته... عیسی» امام صادق و امام کاظم علیهما السلام به استناد همین آیه، اهلبیتعلیهم السلام را که از طرف مادر به پیامبر میرسند، ذرّیه رسول اللّه و ابناء رسول اللّه دانستهاند. ** تفسیر نورالثقلین.*** فخررازی نیز در تفسیر خود، این نکته را پذیرفته است. در «تفسیر المنار» هم حدیثی از صحیح بخاری نقل شده که رسول خدا صلی الله علیه وآله کلمهی ذریّه را درباره امام حسن علیه السلام به کار برده است.
در اینکه «یَسَع» نام مستقلّی است، یا اینکه مضارع «وسع» است (مثل یحیی) و یا اینکه همان «یوشع» است که با تغییراتی از عبری به عربی وارد شده، اقوالی است.
برخی خواستهاند از کلمهی «مِن» در «مِن آبائِهم» استفاده کنند که در میان پدران انبیا افراد منحرف هم بودهاند ولی لحن آیات، در مقام برگزیدگی پدران برای نبوت است. نه در مقام کفر و ایمان آنان. **تفسیر نمونه.***