وَهُوَ اللَّهُ فِی السَّمَوَتِ وَفِی الْأَرْضِ یَعْلَمُ سِرَّکُمْ وَجَهْرَکُمْ وَ یَعْلَمُ مَا تَکْسِبُونَ
و اوست که در آسمانها و در زمین خداوند است. نهان و آشکار شمارا میداند، و هرچه را به دست میآورید (نیز) میداند.
نکته ها
در پاسخ به عقیدهی انحرافی چند خدایی (خدای باران، خدای جنگ، خدای صلح، خدای زمین و...) این آیه میفرماید: خدای همه چیز و همه جا یکی است.
امام صادقعلیه السلام درباره این آیه فرمود: او به تمام مخلوقات از نظر علم و قدرت و سلطه و حاکمیّت احاطه دارد. **تفسیر نورالثقلین؛ توحید صدوق، ص133.***
پیام ها
1- منطقهی فرمانروایی خداوند، تمام هستی است. «فی السموات و فی الارض»
2- خداوند چون حاکم است، آگاه است. «هو اللَّه فی السموات و فی الارض یعلم...»
3- آشکار و نهان انسان نزد خداوند یکسان است. ** اگر علم خداوند نسبت به آشکار و نهان آدمی تفاوت داشت، جملهی «یعلم» تکرار میشد و میفرمود: «یعلم سرّکم و یعلم جهرکم»*** «یعلم سرّکم و جهرکم»
4- ایمان به احاطه علمی خداوند، هم انگیزه برای کار نیک است و هم بازدارنده از کار بد. «یعلم سرّکم و جهرکم»
5 - خداوند، از آیندهی کارهای انسان آگاه است. «و یعلم ما تکسبون»