هَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّآ أَنْ تَأْتِیَهُمُ الْمَلَِکَةُ أَوْ یَأْتِیَ رَبُّکَ أَوْ یَأْتِیَ بَعْضُ ءَایَتِ رَبِّکَ یَوْمَ یَأْتِیَ بَعْضُ ءَایَتِ رَبِّکَ لَا یَنْفَعُ نَفْساً إِیمَنُهَا لَمْ تَکُنْ ءَامَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمَنِهَا خَیْراً قُلِ انْتَظِرُواْ إِنَّا مُنْتَظِرُونَ
آیا (با دیدن آن همه آیات و بینات و معجزات، باز هم) جز این انتظار دارند که فرشتگان نزد ایشان بیایند، یا خود پروردگارت بیاید، یا بعضی از آیات پروردگارت (نشانههای قیامت) بیاید؟! (مگر نمیدانند) روزی که بعضی از نشانههای پروردگارت بیاید کسی که پیش از آن ایمان نیاورده یا در مدّت ایمان خود کار خیری را کسب نکرده، ایمان آوردنش سودی ندهد. بگو: منتظر (قهر خدا) باشید که ما هم در انتظاریم.
نکته ها
در آیه 92 سورهی اسراء توقّعات نابجای کفّار مطرح شده است که میگفتند: ما به تو ایمان نمیآوریم مگر آنکه آسمان را بر ما فروریزی، یا خدا و فرشتگان را نزد ما آوری. این انتظارها در این آیه رد شده است.
پیام ها
1- کافران لجوج، با دیدن معجزات الهی هم تسلیم نمیشوند. «هل ینظرون ...»
2- نتیجهی طفره رفتن در ایمان، ناکامی است. «لاینفع نفساً ایمانها»
3- ایمان و عمل، در شرایط آزاد و طبیعی، کارساز است، نه در حال اضطرار و ترس جان. «یوم یأتی بعض آیات ربّک لاینفع»
4- عمل صالح بدون ایمان سودبخش نیست. «او کسبت فی ایمانها خیراً»