وَلَقَدْ أَرْسَلْنَآ إِلَی أُمَمٍ مِّنْ قَبْلِکَ فَأَخَذْنَهُمْ بِالْبَأْسَآءِ وَ الضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمْ یَتَضَرَّعُونَ
و همانا به سوی امّتهای پیش از تو (نیز پیامبرانی) فرستادیم، (و چون سرپیچی کردند) آنان را به تنگدستی وبیماری گرفتار کردیم. باشد که تضرّع کنند.
نکته ها
«بأساء» به معنای جنگ، فقر، قحطی، سیل، زلزله وامراض مُسری و «ضرّاء» به معنای غم، غصّه، آبروریزی، جهل و ورشکستگی است.
حضرت علی علیه السلام فرمود: اگر هنگام ناگواریها مردم صادقانه به درگاه خدا ناله کنند، مورد لطف خدا قرار میگیرند. ** تفاسیر صافی و نورالثقلین.*** مولوی در ترسیم این حقیقت میگوید:
پیش حقّ یک ناله از روی نیاز به که عمری در سجود و در نماز
زور را بگذار و زاری را بگیر رحم سوی زاری آید ای فقیر
پیام ها
1- بعثت انبیا در میان مردم، یکی از سنّتهای الهی در طول تاریخ بوده است. «لقد ارسلنا الی اُمَم من قبلک»
2- تاریخ گذشتگان، عبرت آیندگان است. «قبلک»
3- در تربیت و ارشاد، گاهی فشار وسختگیری هم لازم است. «اخذناهم بالبأساء و الضرّاء»
4- مشکلات، راهی برای بیداری فطرت وتوجّه به خداوند است. «یتضرّعون»
5 - هر رفاهی لطف نیست و هر رنجی قهر نیست. «لعلّهم یتضرّعون»
6- همهی افراد لجوج، با فشار و در تنگا و سختی قرار گرفتن هم رام نمیشوند. «لعلّهم یتضرّعون»