وَلَقَدْ جِئْتُمُونَا فُرَ دَی کَمَا خَلَقْنَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَتَرَکْتُمْ مَا خَوَّلْنَکُمْ وَرَآءَ ظُهُورِکُمْ وَمَا نَرَی مَعَکُمْ شُفَعَآءَکُمُ الَّذِینَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِیکُمْ شُرَکَؤُاْ لَقَدْ تَقَطَّعَ بَیْنَکُمْ وَضَلَّ عَنکُم مَّا کُنتُمْ تَزْعُمُونَ
به راستی همان گونه که نخستین بار شما را آفریدیم، اکنون نیز (به هنگام مرگ یا قیامت) تک و تنها نزد ما آمدید و همهی اموالی را که به شما دادیم پشت سر گذاشتید و آن شفیعان را که در (تعیین سرنوشت) خودتان شریکان خدا میپنداشتید، همراه شما نمیبینیم. به راستی (پیوندهای) میان شما گسسته و آنچه (از شریکان و شفیعان که به نفع خود) میپنداشتید از (دست) شما رفت.
نکته ها
این خطاب، در لحظهی مرگ یا هنگام قیامت، با مشرکان صورت میگیرد.
«خَوَّلنا» از «خَوَل»، به معنای چیزی است که نیاز به سرپرست دارد و معمولاً به اموال گفته میشود. «خوّلناکم» به معنای تملیک و اعطاست.
پیام ها
1- در قیامت، انسان، تنهاست. «جئتمونا فُرادی»
2- معاد، جسمانی است. «کما خلقناکم أوّل مرّة»
3- مشرکان به چهار چیز تکیه داشتند: قوم و قبیله، مال و دارایی، بزرگان و اربابان و بتها و معبودان.
این آیه، بیثمری هر چهار تکیهگاه را در قیامت مطرح میکند:
«فُرادی» بدون قوم و قبیله.
«تَرکتُم ما خَوّلناکم» بدون مال و ثروت و دارایی.
«ما نَرَی مَعکم شُفعاء» بدون یار و یاور.
«ضَلّ عنکم» محو تمام قدرتهای خیالی.
4- گمانهای بیپایه، اساس بسیاری از گمراهیهاست. «شُفعاءکم الّذین زعمتم»
5 - در قیامت، حقایق ظاهر و سرابها، محو میشوند. «ضَلّ عنکم ما کنتم تزعمون»