تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر نور جلد 3(سوره های مائده و انعام)
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره انعام آیه 61

وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ وَیُرْسِلُ عَلَیْکُمْ حَفَظَةً حَتَّی‏ إِذَا جَآءَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا وَهُمْ لَایُفَرِّطُونَ‏

وتنها اوست که قهر واقتدارش مافوق بندگان است و نگهبانانی بر شما می‏فرستد، تا آنکه چون مرگ یکی از شما فرا رسد، فرستادگان ما (فرشتگان) جان او را بازگیرند و در کار خود، هیچ کوتاهی نکنند.
نکته ها
گرفتن روح در شب وبرگرداندن آن در روز یکی از نمونه‏های قاهربودن خدا برانسان است.
مسأله‏ی قبض روح، در قرآن هم به خداوند نسبت داده شده «اللّه یتوفّی الانفس»، هم به ملک الموت و هم به فرشتگان. این اختلاف تعبیر شاید به خاطر آن باشد که جان افراد عادی را فرشتگان می‏گیرند و جان افراد برجسته را ملک الموت که فرشته برتری است و جان اولیای خدا را ذات مقدّس او می‏گیرد.
و شاید به این دلیل باشد که ابتدا فرشتگان، روح مردم را می‏گیرند و سپس تحویل ملک‏الموت می‏دهند و آنگاه ملک‏الموت (عزرائیل) روح‏های گرفته شده را به خداوند تحویل می‏دهد و به همین دلیل گرفتن روح مردم هم کار فرشتگان و هم کار ملک الموت و هم کار خداوند به شمار می‏رود.
ممکن است مراد از فرشتگان محافظ، آنان باشند که مراقب و نگهدار انسان از حوادثند، «له معقّ **تفسیر المیزان.*** بات من بین یدیه و من خلفه یحفظونه من امراللَّه» ** رعد، 11.*** و ممکن است مراد از حفظه، فرشتگانی باشند که مأمور ثبت و ضبط اعمال انسانند. «رسلنا لدیهم یکتبون» **زخرف، 80.***
ایمان به مراقبت فرشتگان از انسان، عامل شکر از خداست، همان گونه که ایمان به ثبت اعمال توسّط فرشتگان عامل حیا و تقواست.
پیام ها
1- خداوند، قدرت و سلطه‏ی کامل دارد و اگر ما را آزاد گذاشته، به خاطر مهلتی است که از روی لطف اوست. «و هو القاهر...»
2- تسلّط خدا بر بندگان چنان است که کسی را تاب مقاومت نیست. «و هو القاهر فوق عباده»
3- در دستگاه آفرینش، انواع مراقبت‏ها وجود دارد. «حفظة»
4- فرستادن فرشتگان محافظ، دائمی است. «یُرسل» (فعل مضارع نشانه‏ی دوام و استمرار است)
5 - هر دسته از فرشتگان، مأموریّت خاصّی دارند. «حفظة - توفّته»
6- برای قبض روح یک نفر چند فرشته حاضر می‏شوند. «اذا جاء احدکم الموت توفّته رسلنا»
7- فرشتگان در انجام مأموریّت، سهل‏انگاری ندارند و معصومند. «لایفرّطون» چنانکه در آیه دیگر آمده است: «لا یَعصون اللّه ما أمرهم» ** تحریم، 6.***