َ*ذَرِ الَّذِینَ اتَّخَذُواْ دِینَهُمْ لَعِباً وَلَهْواً وَغَرَّتْهُمُ الْحَیَوةُ الدُّنْیَا وَ ذَکِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا کَسَبَتْ لَیْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ وَلِّیٌ وَ لَاشَفِیعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ کُلَّ عَدْلٍ لَا یُؤْخَذْ مِنْهَا أُوْلَئِکَ الَّذِینَ أُبْسِلُواْ بِمَا کَسَبُواْ لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِیمٍ وَعَذَابٌ أَلِیمُ بِمَا کَانُواْ یَکْفُرُونَ
و کسانی را که دین خود را به بازی و سرگرمی گرفتند و زندگی دنیا مغرورشان کرده است، رها کن و به وسیلهی قرآن پندشان ده تا مبادا به کیفر آنچه کسب کردهاند به هلاکت افتند، در حالی که جز خدا هیچ یاور و شفیعی ندارند، و اگر (انسان در آن روز) هرگونه عوضی (برای کیفر) بپردازد از او پذیرفته نمیشود، آنان کسانی هستند که به سزای آنچه کسب کردهاند به هلاکت افتادند برای آنان شرابی از آب سوزان و عذابی دردناک به کیفر کفر شان خواهد بود.
نکته ها
مراد از رها کردن منحرفان در جملهی «ذر الّذین اتّخذوا دینهم...»، اظهار تنفّر و قطع رابطه کردن با آنان است، که گاهی هم به نبرد با آنها میانجامد، نه اینکه تنها به معنای ترک جهاد با آنان باشد.
کلمهی «تُبسَل» به معنای محروم شدن از خوبی و به هلاکت رسیدن است.
به بازی گرفتن دین، هر زمانی به شکلی خود را نشان میدهد، گاهی با اظهار عقائد خرافی، گاهی با قابل اجرا ندانستن احکام، گاهی با توجیه گناهان و گاهی با بدعت وتفسیر به رأی وپیروی از متشابهات و... است.
پیام ها
1- غیرت دینی، سبب طرد افراد بیدین و بایکوت کردن مخالفان مکتب در جامعه است. «ذر الّذین ...» چنانکه در آیات دیگری نیز میخوانیم: «فاعرض عنهم» ** سجده، 30.*** ، «ذرهم یأکلوا ویتمتّعوا» ** حجر، 3.*** و «لا تحزن علیهم» ** نحل، 127.***
2- دلبستگی و فریفته شدن به دنیا، زمینهی به بازی گرفتن دین است. «الّذین اتّخذوا دینهم لعبا... غرّتهم الحیاة الدّنیا»
3- تذکّر و موعظه، سبب نجات از قهر و عذاب الهی است. «و ذَکِّر به»
4- در تذکّر و هشدار باید از قرآن بهرهگرفت. «و ذَکِّر به»
5 - به دنیا مغرور نشویم که در قیامت جز خداوند چیزی به کمک ما نمیآید. «لیس لها من دون اللَّه ولیّ و لا شفیع»
6- عامل بدبختیهای انسان، خود او و عملکرد اوست. «بما کسبت... بما کسبوا... عذاب الیم بما کانوا یکفرون»