فَلَوْلَا إِذْ جَآءَهُم بَأْسُنَا تَضَرَّعُواْ وَلَکِن قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَنُ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ
پس چرا هنگامی که ناگواریهای ما به آنان رسید، توبه و زاری نکردند؟ آری (حقیقت آن است که) دلهای آنان سنگ و سخت شده و شیطان کارهایی را که میکردند، برایشان زیبا جلوه داده است.
پیام ها
1- تضرّع به درگاه خداوند، سبب رشد و قرب به او و ترک آن نشانهی سنگدلی و فریفتگی است. «فلولا... تضرّعوا»
2- انسان فطرتاً زیبایی را دوست دارد تا آنجا که شیطان نیز از همین غریزه، او را اغفال میکند. «زیّن لهم الشیطان»
3- برای لجوجان، نه تبلیغ مؤثّر است، نه تنبیه. «قست قلوبهم»
4- ریشهی غرور و ترک تضرّع، مفتون شدن به تزیینات شیطانی است. «فلولا... تضرّعوا... زیّن لهم الشیطان»